De gedachte dat kleuren de menselijke geest kunnen beroeren, net zoals muziek, is niet nieuw. Al in 1911 legt Wassily Kadinsky in zijn boek ‘Uber das Geistige in de Kunst’ verbanden tussen de werking van tonen en kleur. Ook Freek van den Berg trachtte door zijn krachtige kleuren door te dringen tot herinneringen, gedachten en gevoelens van de beschouwer en hem deelgenoot te maken van de zijne. Kleur was voor hem het middel om dichter bij de echte menselijke emoties te komen; in die zin is hij een echte expressionist.

Van zijn 82 levensjaren heeft Freek van den Berg er 67 schilderend doorgebracht. Hij wist al heel vroeg dat hij schilder wilde worden. Een academie heeft hij nooit bezocht; het schilderen leerde hij door veel te kijken naar- en te werken met andere kunstenaars. Op de Vrije Academie van de Onafhankelijken werkte hij enige tijd naar model en kwam in contact met schilders als: Harrie Kuyten, Jan Mulder en Fred Sieger. Vooral Han van Dam was van grote betekenis voor hem evenals Kees Maks. Zo ontwikkelde Van den Berg een zeer brede belangstelling voor beeldende kunst die ook nog gevoed werd door een andere passie; boeken. Als student was Freek vaak te vinden in de openbare leeszaal om verhandelingen over de schilderkunst te bestuderen. Hier ontdekte hij een artikel over het fauvisme, een stroming die aansloot bij zijn eigen manier van werken. Hij verdiepte zich in de kleurentheorie van Delacroix, die hij als de echte vernieuwer van de moderne kunst zag.

Freek wordt vaak bestempeld als een der grootste Nederlandse fauvisten. Evenals Matisse, De Vlaminck en Van Dongen, liet hij het traditionele kleurgebruik los en toog ook naar de Middellandse Zee om het Franse landschap te schilderen. Het fauvisme is de Franse tak van het expressionisme en veelal worden hierbij de prettige zaken des levens als uitgangspunt genomen. Ook Freek van den Berg had geen tijd voor melancholie.

Wat hij ook schilderde, altijd was dat eigen handschrift aanwezig. Door de tijd heen en ongeacht de mode of nieuwe kunststromingen, bleef hij trouw aan zijn eigen manier van werken; direct. In brede toetsen zette hij krachtige kleuren naast elkaar. Kleur en lijnvoering zijn sfeerbepalend en versmelten op enige afstand tot een groots helder gebaar. Van den Berg had de kennis en de durf om een schilderij helder en puur te houden, zonder dat er sprake was van ongemengde kleuren of ongenuanceerdheid. Je hoeft je als kijker niets af te vragen, zijn werk is duidelijk en bezit een grote zeggingskracht.