Olieverf op doek door Jeroen Vrijsen uit 2008.

Over Jeroen Vrijsen
De ruimtes in de schilderijen van Jeroen Vrijsen zijn duizelingwekkend. Of ze nu onbegrensd of ingekaderd zijn, het perspectief roept steeds vragen op. In de dynamisch geschilderde leegtes ontdekken we beweeglijk afgebeelde architectuurfragmenten, vlaggen en typografie. Sporadisch duikt een mensfiguur op. Samen zorgen zij ervoor dat we enigszins vat krijgen op de verhoudingen in de ruimtes, zodat we de taferelen gaan lezen en ons afvragen wat de beelden betekenen.

Grafische tekens, zoals in de reclame, duiden op menselijke activiteit in een bepaalde taal. Gebouwen of ‘stadsskeletten', zoals Vrijsen ze typeert, zeggen iets over menselijk ingrijpen in de ruimte of het nalaten ervan. De vlag is bij uitstek het symbool van identiteit. Met deze elementen filosofeert Vrijsen in verf over de definitie van nationale en culturele identiteit. Zijn naamloze staat krijgt een gezicht al naargelang de reactie van de beschouwer.

Vrijsen voelt verwantschap met Duitse schilders, zoals van de Neue Leipziger Schule. Het gebruik van architectuur als dramatische verwijzing naar het verleden speelt een grote rol in hun schilderijen en de beeldpoëzie is bij velen nog onmiskenbaar Oost-Duits: onwerkelijke taferelen, dromerige complexiteit, verborgen betekenissen. Vrijsen organiseert werkperiodes voor Nederlandse kunstenaars in de Tripkaukazerne, tegen de grens met de voormalige DDR. Jeroen Vrijsen (Valkenswaard 1975) volgde de Academie voor Beeldende Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch.