40 linosneden op inoshi papier.
Introductie door Prof. J.B.M. Sarneel. 
Drukkerij Imaba, Den Haag.
Den Haag: Uitgeverij W.A. Palm, 1968.
Casetteformaat; 35 * 25 cm.

De reeks Passie prenten, bestaande uit veertig lino-sneden van Aad de Haas, werd in 1961 vervaardigd en in drie exemplaren door de kunstenaar met de hand op japans papier afgedrukt. Ieder blad hiervan werd gesigneerd. Genoemde drie suites zijn in het bezit van J. van Oers te Uden, Ir. C.E.P. Raedts te Heerlen en Aad de Haas te Schaesberg. Deze uitgave bevat veerig reproducties op ware grootte op japans papier, gevat in passe-partouts waarbij gevroegd een tekstboek met een inleiding van Prof. J.B. Sarneel.

Portfolio bevat: Pagina's verantwoording en inleiding. Lijst met overzicht lino's: 1. Intocht in Jeruzalem. 2. Hof van olijven. 3. Judas. 4. Wie zoekt gij? 5. Malchus. 6. Gevangenneming. 7. Gevangenneming. 8. Verraad van Petrus. 9. Berouw van Petrus. 10. Pilatus. 11. Voor de Hogepriester I. 12. Voor de Hogepriester II. 13. Voor de Hogepriester III. 14. Voor Herodes I. 15. Voor Herodes II. 16. Aan de geselpaal I. 17. Aan de geselpaal II. 18. De bewaakster. 19. Bespotting. 20. Zie de mens. 21. Langs de kruisweg I. 22. Langs de kruisweg II. 23. Christus en zijn moeder I. 24. Langs de kruisweg III. 25. Vrouwen langs de kruisweg I. 26. Veronica. 27. Langs de kruisweg IV. 28. Simon van Cyrene. 29. Langs de kruisweg V. 30. Langs de kruisweg VI. 31. Langs de kruisweg VII. 32. Langs de kruisweg VIII. 33. Golgotha. 34. Christus sterft. 35. Christus en zijn moeder II. 36. Verrijzenis I. 37. Verrijzenis II. 38. Verrijzenis III. 39. Christus en Maria Magdalena. 40. Blijf bij ons Heer.

Veertig Passieprenten - Aad de Haas ( Bron; https://www.morgensterhilversum.nl).
De man van Wahlwiller

De kunstenaar Aad de Haas (Rotterdam 1920 - Schaesberg 1972) is bekend geworden door zijn wandschilderingen en kruiswegstaties in de St. Cunibertuskerk van het dorpje Wahlwiller in Zuid-Limburg. Deze afbeeldingen zorgen in de jaren ’40 van de vorige eeuw voor zoveel ophef, dat ze in 1949 na een verbod door het Vaticaan in opdracht van de bisschop van Roermond worden verwijderd. Dat gebeurt met dezelfde argumenten als waarmee de Sicherheitsdienst in 1943 het werk van De Haas als ‘ontaard’ in beslag heeft genomen en die hem in gevangenschap doen belanden. Inmiddels zijn de staties weer terug in Wahlwiller en wie het bedehuis nu bezoekt, raakt onder de indruk van de mystieke sfeer die de schilderingen uitstralen.

Na Wahlwiller heeft De Haas het thema van de kruisweg nog verschillende keren verbeeld. Drie maal doet hij dat in zwart en wit, in series lino’s en monotypes. Eenmaal gebeurt het in kleur: in de kapel van het St. Jozefziekenhuis in Heerlen. De manier echter waarop hij dan het lijdensverhaal van Christus weergeeft, is drastisch veranderd. Dat heeft alles te maken met de Wahlwiller-affaire.

Passieprenten
In 1961 werkt Aad de Haas in de passietijd drie dagen lang aan een serie van veertig linosneden. De serie toont niet de geijkte kruisweg, die traditioneel veertien staties telt. Hij begint met de intocht van Jezus in Jeruzalem en eindigt met de uitbeelding van Paasmorgen en –avond. Van de gebruikelijke veertien staties zijn er enkele niet opgenomen, zoals die waarin Jezus valt, maar zoveel meer is er aandacht voor ‘gewone’ mensen langs de kant van de weg (de kunstenaar staat er met bolhoed tussen). Hierdoor krijgt een traditioneel bijbels thema, het lijdensverhaal van Christus, een actuele betekenis. Voor De Haas is de bijbel namelijk geen verleden tijd, maar een hedendaagse realiteit: ‘Ik maak geen verschil tussen religieuze en andere onderwerpen. Ik geloof namelijk dat het precies hetzelfde is. De dingen die je in de bijbel leest, dat zijn de dingen van vandaag. De bijbel pakt je altijd. Ja, daar staat gecomprimeerd het hele leven in. En hoe je ‘m voelen moet, die bijbel, daar moeten ze zich niet teveel mee bemoeien.

’ Hoewel Christus en het passieverhaal in het verloop van de serie herkenbaar blijven, gaat het hier evenzeer om universele thema’s als geweld en onderdrukking, hypocrisie en vertwijfeling, om berouw en verdriet. Deze verschijnselen van menselijk drama verbindt De Haas met de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog en het onrecht dat hij binnen de katholieke kerk ervaart. Daarom geeft hij de soldaten die Christus gevangen nemen en naar het kruis leiden, de gedaante van Duitse SS-ers. De tegenstanders van Christus zijn hier niet de joodse priesters en schriftgeleerden, maar katholieke priesters, bisschoppen en kardinalen, die hem argwanend gadeslaan omdat hij hun gevestigde zekerheden en hun vertrouwd institutionalisme komt doorbreken.

In de inleiding bij uitgave Veertig Passieprenten (1968) vat Ko Sarneel de serie samen: ‘Wij zien Christus in doodsangst, Judas’ verraad, de nadering der overrompelaars. Dan zien we Christus Malchus oor aanzetten, hij wordt gemolesteerd, verhafted, Petrus verloochent hem en schreit daarna in het diepste berouw bij het kraaien van de haan. Christus staat voor Pilatus, voor bisschop en curiekardinaal (en nog voor een derde hoogwaardigheid die gesierd wordt met de beffen van het Roermondse diocees), voor Herodes; hij wordt geranseld, opgesloten, geblinddoekt gehoond, met stekeltakken gekroond, tentoongesteld als de mens, met het kruis op weg gezonden door de straten van de stad waar spotters en ontstelden, harden en halfzachten, lafaards en heiligen hem langs zien trekken, waar Veronica versteent van schrik, waar de vrouwen staan die zouden moeten schreien over zichzelf, waar Veronica zijn hoofd schoon wast en Simon van Cyrene zijn kruis overneemt. En dan – aangekomen op de plaats van terechtstelling - wordt hij ontkleed. Daarna hangt hij aan het kruis en neergekromd in kramp over de 2 wereld sterft hij met een luide kreet. Later is het stil, Maria is stom en sluit haar ogen boven het lijk dat men in haar schoot heeft gelegd. En plotseling is het Pasen, ontwakend staat hij op, niets weerhoudt zijn sprong, zijn Paastocht; slechts enkelen hebben hem nog gezien, Maria Magdalena en de Emmausgangers. Daar bij die bedrukte, in schemer en verdriet dolende mensen eindigt de lange beeldenreeks in een diep gebed: blijf bij ons Heer, want het is donker.’

Linotechniek
De kunst van Aad de Haas gaat ergens over - over het leven en de dood – en in elke prent zien we dat terug. Dat wordt versterkt door de linotechniek, en de wijze waarop De Haas die beheerst. Met weinig middelen en enkele sneden uit het linoleum verbeeldt hij een voorstelling. De lino’s tonen een krachtige lijnvoering en sterke zwart-wit tegenstellingen. Aad de Haas hanteert hier een expressieve vormentaal in combinatie met een felle getuigenis tegen onrecht en schijnheiligheid.

Traditionele kruisweg
De veertien oorspronkelijke staties zijn: 1. Jezus wordt ter dood veroordeeld; 2. Jezus neemt het kruis op zijn schouders; 3. Jezus bezwijkt voor de eerste maal onder het kruis; 4. Jezus ontmoet zijn bedroefde moeder, Maria; 5. Simon van Cyrene draagt het kruis; 6. Veronica droogt het gezicht van Jezus af; 7. Jezus valt voor de tweede maal; 8. Jezus troost de wenende vrouwen; 9. Jezus valt voor de derde maal; 10. Jezus wordt van zijn kleren beroofd; 11. Jezus wordt aan het kruis genageld; 12. Jezus sterft aan het kruis; 13. Het lichaam van Jezus wordt van het kruis genomen; 14. Jezus wordt in het graf gelegd.