Anwar Abdoullaev werd geboren in 1952 in Tjoeama in Oezbekistan, in het hart van het Euro-Aziatische continent, waar zowel de miniatuurkunst als de vertellingen van duizend-en-een-nacht maar ook de oerverhalen van bijbel, koran en mythologie hun oorsprong vonden. Uit al deze bronnen put Abdoullaev voor zijn werk. Vooral in de eenvoudige en basale dingen en gebruiken van het dagelijkse leven vindt hij thema’s voor zijn schilderijen: oogst en druivenpluk, zang en dans, circusspel en koorddans, ontmoetingen op straat naast het leven bij huis en haard. Voor hem zijn het even zovele uitingen van zorg, liefde, geloof en hoop van mensen zoals hijzelf er een is. Want de mens staat centraal voor Abdoullaev en om die mens gaat het in zijn even eenvoudige als monumentale werken. Zo eenvoudig als de onderwerpen en thema’s, zo toegankelijk en helder is het werk. Abdoullaev, oud-docent aan de Staatsacademie van de hoofdstad Tasjkent, observeert en converseert als het ware met tekenpen en penseel. Dat is het wat zijn werk zo aansprekend en herkenbaar maakt. Het gaat namelijk allemaal ook over ons eigen leven en doen van alledag. Zo ontstonden tentoonstellingen met als titel: ‘Geef ons heden ons dagelijks brood’, ‘Over de eenvoud… ‘, ‘Speelsheid der verbeelding’, ‘De oogst van de zaaier’ enz. Daarom kreeg deze nieuwe tentoonstelling als titel: ‘Iconen van mensen’. In dubbele betekenis: we zien verbeeldingen van mensen, maar het zijn ook echt ménsen die verbeeld worden. Zelf zegt Anwar Abdoullaev over zijn manier van kijken en schilderen: “Het zijn het gevoel en de intuïtie van het kind, van waaruit ik wil tekenen en schilderen”. Op deze manier wil hij de mens vastleggen, als een ‘icoon’, als een beeld met iets van eeuwigheidswaarde.