Gerd Arntz maakt deel uit van de groep kunstenaars die rond 1920-1925 in het Rijnland werkzaam zijn, bekend als de `Kölner Progressiven`. Zij zijn links georiënteerd, sympathiseren met de communistische Spartakusbund en zijn gekant tegen de oorlogszuchtige taal van het kapitalisme. Zij proberen moderne kunst in dienst te stellen aan het socialistisch ideaal, parallel aan de ideeën hierover uit de Russische Revolutie. Vanaf 1924 snijdt Arntz alleen nog blokken over `de arbeid en de arbeidenden`. Zijn beeldtaal wordt steeds systematischer en tegelijkertijd complexer.