Ludolf Bakhuizen was een in Duitsland geboren schilder van zeegezichten en die begon als kalligraaf en zich ook verdiepte in de wiskunde.  

Zijn vader was griffier aan het Hof van Aurich en vestigde zich in 1622 in Embden als notaris. Ludolf bezocht daar de Latijnse school. Bakhuizen kwam in 1649 naar Amsterdam waar hij werkte als klerk en boekhouder voor het beroemde handelshuis Bartolotti. Zijn fraaie handschrift trok de aandacht en geïnspireerd door de zeegezichten van Willem van de Velde de Oude begon hij met pen op paneel te tekenen. Hij vervolmaakte zijn vaardigheden met olieverf en werd fulltime kunstenaar met misschien Allart van Everdingen maar vooral Hendrick Dubbels als leermeester. Hij werkte samen met Bartholomeus van der Helst. Al snel werd Bakhuizen internationaal beroemd vanwege zijn prachtige zeegezichten. In 1662 woonde hij een jaar in Hoorn aan de Luyendijk. In 1663 werd hij lid van het Amsterdamse Sint Lucasgilde. In 1664 trok hij in bij zijn derde echtgenote op de Rozengracht. In 1666 schilderde hij een Gezicht op Amsterdam, dat vandaag de dag in het Louvre hangt. In 1671 werkte hij samen met Abraham van den Tempel. Nadat Willem van de Velde in 1672 naar Engeland was vertrokken, werd hij de belangrijkste Amsterdamse marineschilder, die inmiddels ook werd gekopieerd.

Over Bakhuizen wordt gezegd dat hij bij slecht weer vaak het water op ging om de weersinvloeden op lucht en water van nabij te volgen. Door de sfeer van zijn schilderijen en zijn licht- donkercontrasten wordt hij gezien als een voorloper van de romantiek. Niet alleen schilderde hij veel woeste zeeën maar hij maakte ook afbeeldingen van havengezichten en belangrijke gebeurtenissen uit de Hollandse maritieme geschiedenis.

In 1678, als zijn vrouw is gestorven, maken de schilders Johannes van Huchtenburg en Jan Weenix een schatting van de waarde van de inventaris. Hij woonde destijds aan het Singel tegenover de Doelen. In 1680 schilderde hij een portret van de dichter Joannes Antonides van der Goes. Hij schilderde ook Petrus Francius. Al eerder had hij de achtergrond op een portret van Johan de Liefde geschilderd. Vanaf 1690 werd hij ongemeen productief en nam iemand in dienst om zijn administratie af te handelen. Mogelijk gaf hij tsaar Peter de Grote een tijdje les. Een van zijn andere leerlingen was Michiel Maddersteg.