Davide Benati werd geboren in Reggio Emilia in 1949. Hij bezocht eerst de kunstacademie in Modena en vervolgens de Brera Academie, eerst in Milaan en later in Bologna, waar hem de leerstoelen anatomie en schilderkunst werden toevertrouwd.
 

Zijn artistieke carrière begon begin jaren zeventig in Milaan. Hoewel er een algemene neiging was tot conceptueel onderzoek en resultaten, herontdekte Benati de waarde van de schilderkunst. Hij gebruikte vaak de aquareltechniek omdat de transparantie ervan volgens hem een ​​gevoel van existentieel bewustzijn opriep. Zoals hij zelf uitlegt, zoekt de kunstenaar door zijn helderheid “licht in een zin die niet noodzakelijkerwijs fysiek is, maar eerder spiritueel”.

Met een minimale, gecultiveerde en verfijnde iconografie, voornamelijk geïnspireerd door de natuur, contrasteert hij zachtere en lichtere lijnen met meer hoekige lijnen, waarmee hij de veelzijdigheid van de aquareltechniek laat zien.

Van de vele tentoonstellingen die aan hem waren gewijd, waren de meest opmerkelijke die op de Quadriennale van Rome in 1986, en op de Biënnale van Venetië in 1982 en 1990, waar hij een soloruimte exposeerde in het Italiaanse paviljoen, samengesteld door Lea Vergine en Laura Cherubini. en Flaminio Gualdoni.