Sybren Ritsert (Siep) van den Berg was een Nederlandse kunstschilder en beeldhouwer. Van den Berg bezocht als zoon van een smid de ambachtsschool. Hij werd huisschilder, maar maakte ook schilderijen. Van 1930 tot 1933 volgde hij de avondopleiding Tekenen en Schilderen aan Academie Minerva in de stad Groningen. Hij had er les van onder anderen Jan Altink. Na deze opleiding zette hij met Oskar Gubitz een reclamebureau op. In 1937 ontdekte Hendrik Werkman zijn schilderwerk en stimuleerde hem daarmee verder te gaan.

Vanaf 1939 huurde Van den Berg de theekoepel in het Sterrebos in Groningen als atelier en legde hij zich volledig toe op het kunstenaarschap. In 1943 trouwde hij met Fie, de dochter van Hendrik Werkman.[3] Hij bezocht na de Tweede Wereldoorlog een aantal keren Parijs en volgde daar lessen aan de Académie de la Grande Chaumière. Van den Berg scheidde van zijn vrouw en verhuisde in 1954 naar Amsterdam, waar hij een atelier had aan de Brouwersgracht. De theekoepel in Groningen hield hij aan. Aanvankelijk maakte Van den Berg vrije schilderijen, maar zijn stijl ontwikkelde zich van het naturalisme via het impressionisme en het kubisme naar het constructivisme.

Van den Berg leed aan het syndroom van Guillain-Barré, waardoor hij vanaf 1966 ongeveer tien jaar uit de roulatie was. Later hervatte hij zijn werk, dat nog abstracter was dan daarvoor. Naast schilderijen maakte Van den Berg ook diverse sculpturen; als beeldhouwer was hij autodidact. In 1983 schonk hij aan zijn geboortedorp Tirns het beeld Libbensline (Levenslijn), dat op 13 oktober van dat jaar werd onthuld door Commissaris der Koningin Hans Wiegel. De Humanistische Omroep maakte in 1986 een documentaire, waarin Van den Berg over zijn leven en werk vertelde.