Gerrit van Blaaderen was al 45 jaar oud toen hij in zich in 1918 in Bergen vestigde. Daarvoor woonde en werkte hij 15 jaar in Laren. Bovendien maakte hij diverse studiereizen, o.a. naar Frankrijk, Italië en Engeland. Na een wat moeizame start (zijn – bemiddelde – ouders waren aanvankelijk tegen de wens van hun zoon om kunstenaar te worden) volgde Van Blaaderen tussen 1895 en 1902 achtereenvolgens opleidingen aan de School voor Kunstnijverheid in Haarlem, de Rijksacademie te Amsterdam en de Academie te Antwerpen. In 1913 was hij een van de oprichters van ‘De Hollandsche Kunstenaarskring’ te Amsterdam. ‘Laren’ en ‘Bergen’ markeren de twee fasen in Van Blaaderens kunstenaarsloopbaan: aanvankelijk schildert hij landschappen en bloemstillevens in de stijl van de Haagse School, terwijl ook de invloed van J.F. Millet onmiskenbaar is. In de loop van de jaren 1914-1918 maakt Van Blaaderen een ommezwaai. Hij raakte zeer bevriend met Leo Gestel en maakte kennis met het werk van de Bergense schilders. Onder hun invloed, maar vooral door de grote bewondering die Van Blaaderen voor het werk van Paul Cézanne koestert, verandert zijn werk in een stijl die als ‘kubistisch-expressionistisch’ gekarakteriseerd zou kunnen worden.