Omdat de vader van Bernard Blommers in Den Haag een drukkerij bezat en hij hem in de zaak zou opvolgen, kreeg hij een opleiding tot lithograaf. Omdat de jonge Blommers meer interesse vertoonde voor de schilderkunst, ging naar de academie in zijn geboortestad. Daar ontmoette hij Willem Maris en maakte hij kennis met Jozef Israels, wat leidde tot een levenlange vriendschap. Israels en Blommers schilderden beiden interieurs, duinlandschappen en zeegezichten met veel figuren, scènes die het boeren- en vissersleven in beeld brachten. Ze oogstten er gedurende hun leven enorm succes mee.

Blommers werkte in Scheveningen, soms ook Zandvoort, in het gezelschap van Philip Sadée. Nadat Scheveningen zich steeds meer tot een badplaats was begonnen te ontwikkelen, nam hij zijn toevlucht tot het ongerepte Katwijk aan Zee, waar hij een atelier liet bouwen. In de herfst bezocht hij Heeze, van waaruit hij met Albert Neuhuys tochten ondernam naar onder meer Bladel. Blommers’ schilderijen en aquarellen werden in zijn tijd zowel nationaal als internationaal zeer gewaardeerd.