Théophile Emile Achille de Bock was een Nederlands kunstschilder behorend bij de Haagse School.

De Bock was aanvankelijk ambtenaar bij de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij. Hij ontving zijn schildersopleiding van Jan Willem van Borselen en van Jan Hendrik Weissenbruch. De kunstschilder Jacob Maris was het grote voorbeeld voor De Bock. Tussen 1878 en 1880 was hij aangesloten bij de School van Barbizon, waarvan ook invloeden in zijn werk terug zijn te vinden. In 1881 werkte hij mee aan het Panorama Mesdag van Hendrik Willem Mesdag. Hij schilderde daarin de lucht en de duinen. Als alternatief voor Pulchri Studio werd in 1891 op initiatief van De Bock de Haagsche Kunstkring opgericht. Théophile de Bock overleed op 53-jarige leeftijd.
De Bock richtte zich vooral op het Nederlandse landschap, zoals de hunebedden in Drenthe. Zijn landschappen zijn vaak zwaar en somber.

Het Gemeentemuseum Den Haag heeft meerdere van zijn werken in bezit. Het Drents Museum te Assen bezit twee schilderijen, waaronder het hier afgebeelde Hunebed.