Hij staat vooral bekend om zijn radicale kunstopvatting en het werk in de openbare ruimte. Boezem was in de tweede helft van de zestiger jaren samen met Jan Dibbets en Ger van Elk vertegenwoordiger van conceptuele kunst en arte povera in Nederland.

In 1954 ging Boezem naar de Vrije Academie Artibus, in Utrecht. Hier stapte hij na een jaar over naar de Vrije Academie in Den Haag. Hij spitste zich bij zijn opleidingen meer toe op kunst op het platte vlak. Eind jaren vijftig was Boezem actief als tekenaar en kunstschilder. Hij was hierin niet een echt opvallend figuur in de kunstwereld. Dit veranderde pas in de jaren zestig, toen Boezem besloot ruimtelijker te gaan werken. Dit kwam overeen met de hevige ontwikkelingen in de kunstwereld in die tijd. Thema's die veelvuldig te ontdekken zijn bij Boezem zijn onder andere oude kerken en kathedralen en groenlandschap of polders.