Jan Bogaerts (1878-1962) is geboren in Den Bosch. Daar leerde hij het schildersvak aan de Koninklijke School voor Nuttige en Beeldende Kunsten van kunstenaars als Piet Slager en Antoon van Welie. Bogaerts vervolgde in 1899 zijn opleiding aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen. Van 1906 tot 1918 woonde en werkte Jan Bogaerts in Teteringen, in het deel van die voormalige gemeente dat nu deel uitmaakt van de stad Breda. Hij heeft vooral in zijn eerste jaren zijn onderwerpen gezocht in romantische literatuur. Hij werkte die uit in voorstellingen van dromerige landschappen met kastelen en figuren. Qua stijl en inhoud is dat werk te typeren als symbolistisch en verwant aan de art
nouveau van die tijd.

Een zelfde geladenheid zoekt Bogaerts ook in onderwerpen in de alledaagse omgeving die hij veel realistischer uitbeeldt. Van schijnbaar terloopse close-ups van een boerenerf of een zitbank aan een bosrand geefthij in zijn werk een prachtig verstilde weergave. Nog in zijn tijd in Teteringen is Bogaerts zich toe gaan leggen op het stilleven. Daarin vond hij bij uitstek mogelijkheden om zijn expressie van verstilling, verdieping en intimiteit tot in detail en in eindeloze variatie uit te werken. Hij is in zijn latere werk dan ook voornamelijk stillevenschilder gebleven.