Johannes Bosboom koos er al in een vroeg stadium van zijn carrière voor om zich te specialiseren in kerkinterieurs. Het onderwerp was niet nieuw en al sinds de late zestiende eeuw een gewild thema. De afbeelding van het Nederlandse kerkinterieur maakte in de zeventiende eeuw een bloeiperiode door. Pieter Janz Saenredam (1597 - 1665) en Emanuel de Witte (ca. 1617-1692) zijn de twee bekendste schilders uit deze periode. Johannes Bosboom blies de schilderkunst van kerken in de negentiende eeuw nieuw leven in. Hierbij was Emanuel de Witte zijn grote voorbeeld. Bijzonder is de manier waarop Johannes Bosboom dit interieur heeft weergegeven.

Het ging hem in eerste instantie niet om de architectuur, maar om de expressie van de ruimte en het vastleggen van de atmosferische werking van het licht. Voor de weergave van het licht inspireerde hij zich op Rembrandt van Rijn (1606-1669). Omdat Johannes Bosboom eigentijdse kleding niet geschikt vond voor de stoffering van zijn onderwerpen beeldde hij een persoon in zeventiende eeuwse kledij af. Hiermee verwijst hij ook naar zijn voorgangers. Centraal in het schilderij is een groot bronzen doopvont met hoge deksel uit de late middeleeuwen te zien. Van dit soort doopvonten is slechts een aantal exemplaren bekend, deze lijkt sprekend op het doopvont van de St. Jan in Den Bosch.