Ambrosius Bosschaert Nederlands kunstschilder van bloemstillevens. Bosschaert introduceerde een nieuw type bloemstilleven, waarin de bloemen worden weergeven met een botanische precisie. Zijn composities en kleurgebruik zijn perfect afgewogen. Er zijn van Bosschaert zo'n 50 schilderijen bekend. Bosschaerts zwager, de stillevenschilder Balthasar van der Ast, was een leerling van hem. Afgezien van Van der Ast, schilderde drie zoons, waaronder zijn zoon Ambrosius de Jonge, in zijn stijl.

Het gezin van Ambrosius Bosschaert verhuisde kort na 1587 van Antwerpen naar Middelburg om godsdienstige redenen. Hij werd stillevenschilder en kunsthandelaar. In 1593 werd hij in die stad lid van het schildersgilde, het Sint Lucasgilde, waar hij van 1597 tot 1613 deken van was. In navolging van Jan Brueghel I specialiseerde hij zich in bloemstillevens, een genre dat populair was in Middelburg. In 1604 trad hij in het huwelijk met de oudere zus van Balthasar van der Ast, die eveneens een succesvol schilder van bloemstillevens werd. Kort na 1611 verliet hij Middelburg. Hij leefde van 1615 tot 1619 in Utrecht en vestigde zich ten slotte in Breda.

Bosschaert (werkzaam in Breda) schilderde dit bosje bloemen niet alleen omdat hij het mooi vond. Gevlamde tulpen waren in de 17de eeuw exotisch en dus erg kostbaar. Daarom kan het goed zijn dat Bosschaert met bloemen en ongedierte doelde op vanitas: de vergankelijkheid van alles wat mooi en duur is.
Bosschaerts schilderijtjes waren erg geliefd, vooral bij mensen die geïnteresseerd waren in bijzondere bloemen en planten. Overzichtelijk gerangschikt geeft dit paneeltje precies weer hoe bepaalde bloemen en insecten er uitzien. De waterdruppels op een blad zijn net echt.

In 1621 overleed hij tijdens een reis naar Den Haag, waar hij een bloemenschilderij ging afleveren bij prins Maurits, waarvoor hij duizend gulden ontving. Zijn zoon Ambrosius de Jonge trad in de voetsporen van zijn vader.