Geboren in 1950 in Eindhoven, verhuisde Van den Broeck in 1977 naar Amsterdam. In 1984 kreeg hij een eerste solotentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Hij had toen al enige naam opgebouwd met contrastrijke, lineaire houtskooltekeningen. Kenmerkend voor de geboren tekenaar Van den Broeck is de afwisselende en dynamische lijnvoering waarin naast ritme en beweging de materiaalkeuze (houtskool, krijt, potlood, pastel en acryl) van belang is. Vanaf 1985 werkt Van den Broeck steeds meer in reeksen, waardoor de vorm- en betekenisveranderingen van abstracte elementen en figuratieve motieven nog sterker beklemtoond worden.

In de tekeningen van Frank Van den Broeck worden ketens van associaties gevormd door de telkens terugkerende en deels in elkaar overvloeiende motieven zoals vlinders, gezichten, schedels, maskers, paletten, lenzen, verrekijkers en sleutelgaten. De betekenis van een motief ligt niet vast. De kunstenaar lijkt op zoek naar momenten van metamorfose: een lijn die afbeelding wordt, de ene betekenis die overvloeit in een andere. Tekenen lijkt hiervoor de meest geschikte werkwijze. 'De onderwerpen voegen zich naar het werk, ze laten zich kneden en dat beschouw ik als fundamenteel', zegt Van den Broeck.