Kees Buurman wordt op 4 december 1933 geboren in Leiden waar zijn vader een drukkerij heeft. Voorbestemd om zijn vader op te volgen bezoekt hij van 1951 tot 1954 de algemene grafische school te Amsterdam. Hij volgt hier de opleiding voor directeur-bedrijfsleider in het grafisch bedrijf en bekwaamt zich in alle grafische technieken, organisatie en kunstgeschiedenis. Om ervaring op te doen treedt hij na het vervullen van de militaire dienstplicht in 1956 in dienst bij de KLM als assistent-inkoper en producent van reclamedrukwerk. Na twee jaar komt hij tot het inzicht dat zijn toekomst in de beeldende kunst moet liggen. Dit komt niet uit de lucht vallen; al jaren tekent hij bij het eeuwenoude Leidse tekengenootschap Ars Aemula Naturae. Hij zegt zijn goede baan op en betrekt een klein schuurtje op het erf van een boerderij. Van 1958 tot 1959 volgt hij het derde leerjaar aan de Koninklijke Academie in Den Haag. Na een jaar houdt hij de Academie voor gezien en gaat als zelfstandig kunstenaar verder. Hij koopt een binnenvaart schip, een klipper, en richt het ruim daarvan in als atelier. In 1962 kan hij in de binnenstad van Leiden een oud schoollokaal huren in de zgn Boerhaavezalen. Vanaf 1979 heeft hij zijn atelier aan de Nieuwe Rijn op nummer 89. In de kunst is hij op verschillende terreinen actief. Het tekenen, schilderen en de grafiek staan op de eerste plaats. Hij exposeert regelmatig en krijgt in de eerste jaren af en toe portretopdrachten als ook monumentale opdrachten in het kader van de 1% regeling. Al gauw gaat hij abstracter werken en onderzoekt de expressiemogelijkheden van de geometrische abstractie. Vanaf 1970 exposeert hij, dank zij Cora de Vries, eigenaresse van de galerie "collection d'art" te Amsterdam op verschillende plaatsen buiten Nederland. In Florence behaalt hij de gouden medaille van de stad Florence op de Tweede Internationale Grafiek Biënnale in 1970. Eind jaren zeventig komt het landschap terug in zijn werk, maar dan geabstraheerd, niet plaatsgebonden. Teruggebracht tot de essentie in zwart en wit en alle grijstonen daartussen. Na een periode met expressieve penseeltekeningen in zwarte inkt gaat hij de laatste jaren van zijn leven vliegers ontwerpen, "om de hemel te beschilderen".

Daarnaast geeft hij les, hij is een geboren docent. Vanaf 1961 tot aan 1978 is hij parttime verbonden aan de volksuniversiteit K&O van Leiden, eerst als docent, later ook als coördinator van de creatieve cursussen. In deze periode dient de BKR, de beeldende kunst regeling als vangnet. In 1979 wordt hem gevraagd het grafisch atelier op te richten in de een jaar tevoren gestichte Academie te Kampen. Hij blijft daar docent grafische technieken tot aan 1995. Van 1979 tot 1981 doceert hij tevens fundamenteel abstracte schilderkunst aan de Academie Minerva te Groningen.

Het is in de jaren zeventig dat hij over de filosofie van het Zenboeddhisme leest en daarin zijn eigen denkbeelden herkent. In 1978 volgt hij voor het eerst een Zen-cursus op de Tiltenberg in Vogelenzang. De invloed van deze filosofie is in veel van zijn werk terug te vinden. In die tijd begint hij met het maken van gedichten in de vorm van haiku, die ook uitgegeven worden. In 1982 de bundel "Een cirkel in het zand" en in 1985 de bundel "Zonder een einder" bij uitgeverij Nijgh en van Ditmar, in 1986 een bundel met de titel "Monnik en krijger" samen met Simon van de Nieuwendijk, zijn leermeester in het boogschieten. Postuum geeft de Kees Buurman Stichting in 2005 de bundel "Adem"uit bij uitgever Witkop, Leiden, gedichten in een vrijere stijl. Een herdruk verschijnt in 2009. Ook bekwaamt hij zich vanaf 1980 in een van de Zenkunsten, het Japanse boogschieten, het kyudo. Hij bereikt daarin de 5de dan en geeft verschillende malen een performance, o.a in het Stedelijk Museum te Amsterdam, in het Stedelijk Museum de Lakenhal te Leiden en als onderdeel van een concert van het Basho Ensemble. Hij ziet dit schieten als een deel van zijn kunstenaarschap. "Ik schrijf haiku zoals ik schilder en ik schilder zoals ik boogschiet."

Vanaf 1992 houdt hij regelmatig tentoonstellingen van eigen werk in een ruimte thuis, die hij de "Kees Buurman Winkel"noemt. Hij houdt er niet van om bij galeries te moeten aankloppen. In de wereld van de kunst zoals die zich heeft ontwikkeld voelt hij zich niet meer zo thuis. Hij wil terug naar de basis. "Kunst is ambacht met iets extra's." Zijn laatste kunstwerken zijn vliegers: "Wat ik nu probeer is voorwerpen te maken die een normale gebruikswaarde hebben en deze op te laden met inhoud en een zeggingskracht."

Kees Buurman overlijdt op 29 augustus 1997 te Leiden, de stad waar hij zijn hele leven is blijven wonen. Werk maakt deel uit van de collectie's van o.a:

Het Rijk (ICN) en diverse gemeenten
Stedelijk Museum Amsterdam
Museum Boymans-van Beuningen, Rotterdam
Haags Gemeentemuseum, Den Haag
Gemeente Apeldoorn, grafiekcollectie
Stedelijk Museum de Lakenhal, Leiden
Centraal Museum, Utrecht
Van Abbemuseum, Eindhoven
Stedelijk Museum, Schiedam
Van Reekum Museum, Apeldoorn
Prentenkabinet Universiteit Leiden
Bredacollectie
Openbaar Kunstbezit