Frans Clement volgde zijn kunstopleiding achtereenvolgens aan de Academie van de Katholieke Leergangen te Tilburg en aan de Rijksacademie te Amsterdam. Frans Clement is een realist. Opvallend is echter de wijze waarop hij de realiteit laat zien. Stoepranden, spijkers, lucifers, plastic afval, steeds gaat het om voorwerpen of details van landschappen waar een ieder dag na dag tegenaan en aan voorbij loopt. Als Clement echter deze doodgewone alledaagsheden schildert, gebeurt er iets merkwaardigs: het wordt mooi! Het lege shag pakje die iemand op straat heeft weggegooid, waaraan wij ons irriteren, wordt mooi als Clement het schildert. Daarmee is niet gesuggereerd dat Clement ons wil overhalen gelukkig glimlachend plaats te nemen op de puinhopen van onze welvaartsstaat, dan zou hij een verdwaasde romanticus zijn. Wat hij ons doet ervaren is dat wij en onze omgeving niet te scheiden zijn, dat de waarneming essentieel is voor ons beleven. Tegelijk maakt hij ons duidelijk dat, hoe ingewikkeld en dreigend de wereld ook mag zijn geworden, wij daar wel verantwoordelijk voor blijven