André Derain was een Frans kunstschilder en beeldhouwer, die ook actief was als sieraadontwerper.
Derain volgde de kunstacademie, waar hij bevriend raakte met Henri Matisse. In 1900 huurde hij een studio met Maurice de Vlaminck en begon hij met het schilderen van zijn eerste landschappen. Matisse, Derain en De Vlaminck worden beschouwd als de grondleggers van het fauvisme.
In 1920 won Derain de prestigieuze Carnegieprijs en lag de wereld voor hem open. Hij exposeerde onder meer in Berlijn, Düsseldorf, Frankfurt, Londen en New York.In 1941 accepteerde Derain een uitnodiging van Duitsland voor een bezoek aan dat land, wat door de Duitse oorlogspropaganda werd uitgebuit. In 1944 sloeg hij een uitnodiging af van de regering-Pétain tot benoeming als directeur van de École des Beaux Arts. Na de bevrijding werd Derain in Frankrijk gezien als collaborateur en viel hij in ongenade. Zijn werk werd niet langer op exposities getoond, wat zijn relatieve onbekendheid verklaart. Zijn werken brengen tegenwoordig echter vele miljoenen euro's op.Derain overleed op 74-jarige leeftijd.
Derain werd bekend met zijn landschappen en, in zijn Londense periode, met zijn bruggen over de Theems en zijn schilderingen van Hyde Park. Nadat hij Picasso had leren kennen, kregen zijn landschappen gaandeweg een geometrische abstractie. Later maakte hij ook stillevens. Na de Eerste Wereldoorlog schilderde hij veel landschappen in Zuid-Frankrijk, daartoe geïnspireerd door Paul Cézanne.Derain illustreerde daarnaast met houtsneden boeken van Guillaume Apollinaire, Max Jacob en André Breton. Vanaf 1907 vervaardigde hij sculpturen uit steen. Derain schilderde eveneens theaterdecors. Dit na zijn grote succes in 1919 met zijn decors voor het ballet 'La Boutique fantasque' van Serge Diaghilev.