Gène Eggen was een veelzijdig kunstenaar die in velerlei technieken zijn verhaal deed. Voor velen is hij primair een beeldhouwer, waarbij aangetekend moet worden dat hij daarin autodidact was. Hij was opgeleid als schilder en graficus, met een open oog voor de monumentale kant ervan. In de film die Maurice Nijsten in 2002 over hem uitbracht, zegt Eggen dat hij als schilder is begonnen en als schilder zal sterven.

Gène Eggen begon in 1943 zijn schildersopleiding aan de Rijksacademie te Amsterdam bij professor Campendonk. Karel Appel, Corneille en Pieter Defesche zijn jaargenoten van hem. Na zijn studie ging hij weer terug naar Ulestraten om er tot zijn dood in 2000 te wonen en te werken. Hoewel Eggen is opgeleid als schilder/graficus heeft hij in veel technieken gewerkt. Als tekenaar, schilder, monumentaal kunstenaar, graficus én beeldhouwer heeft hij gezorgd voor een omvangrijk oeuvre. Ook veel monumentale opdrachten met name voor kerken, heeft Eggen uitgevoerd.

Door alle lange jaren heen bleef Gène Eggen een palet voeren met kenmerkende kleuren: veel blauw en rood. Dat geldt voor de fors opgezette vroege doeken, landschappen en portretten, maar ook voor de veel ijler geschilderde onderwerpen uit jonger tijd. In zijn schilderijen is een verloop te zien van vrij donker werk uit de jaren 50, magistrale kleuren in de jaren '60, naar een rustiger tonaliteit in de tijd tussen 1970-1990. Daarna verhevigen zich de kleuren weer, met zeer veel rood. Ook in deze schilderijen is Eggen, bij een gelijk onderwerp, iemand die permanent op zoek was naar een nieuwe uitdrukkingsvorm.