Jacques Anton Charles Frenken is een Nederlandse beeldhouwer, glazenier, monumentaal kunstenaar, schilder en tekenaar.

Frenken komt uit een artistieke familie, hij is een broer van de schilders Ton (1930-2004), Maarten (1935) en Jan Frenken (1941). Hij wilde naar het conservatorium, maar omdat zijn moeder daarop tegen was bezocht hij de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Hij volgde lessen bij Heinrich Campendonk (monumentale kunst), Jan Wiegers (schilderkunst) en Gé Röling (tekenen).

Hij maakte onder meer glas-in-loodramen voor diverse kerken met veel rood en zwart, waarbij hij het uitbeelden van Bijbelse thema's vermeed. De beglazing van de Sint-Norbertuskerk in Horst (1963), waarin hij Bijbelteksten verwerkte, wordt gezien als een hoogtepunt in zijn glasoeuvre. Naast ramen maakte hij onder meer popart assemblages met heiligenbeelden. De VPRO maakte hierover in 1967 de film Renaissance van de santekraam. Het werk leidde tot veel commotie en Frenken werd voor antichrist uitgemaakt. Later werden zijn beelden opgenomen in de collecties van het Museum Catharijneconvent, het Noordbrabants Museum en het Museum voor Religieuze Kunst.

Frenken ontving de Koninklijke Subsidie voor Vrije Schilderkunst (1956), de Thérèse van Duyl-Schwartzeprijs (1957), de Prix de Rome (1959) voor schilderkunst en de Culturele Prijs van de provincie Noord-Brabant (1962). Hij was tekenleraar aan de HBS in Boxmeer (1960-1962). Hij werd later docent aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in 's-Hertogenbosch (1970-1992). In zijn recenter werk laat Frenken zich inspireren door muziek.