Ton Frenken voelt zich verwant met de Cercle et Carré beweging (de stijlbeweging die in 1929 in Parijs door Michel Seuphor en Joaquin Torres Garcia werd opgericht, met steun en aanmoediging van Piet Mondriaan en Georges Vantongerloo). Hij is gefascineerd door de kwetsbaarheid van de cirkel en de architectonische stevigheid van het vierkant. Hij vraagt zich onder meer af wat de structurele verwantschap is tussen cirkel en vierkant, is deze te bevatten in één formule? Of vormen zij elementen die niet te bevatten zijn. In hoeverre is er sprake van integratie van de natuur in de architectuur. Het gaat te ver te zeggen dat zijn schilderijen afgeleiden zijn van de architectuur, maar ze spreken wel een architecturale taal. Immers voor Ton Frenken is architectuur de belangrijkste inspiratiebron. Zijn schilderijen zijn sober van stijl en zonder enige vorm van opsmuk. De toeschouwer wordt als ware gedwongen tot stilte, maar wel een stilte die vragen oproept.