Jemmy van Hoboken (1900-1962) is een kunstenares met een bijzondere en veelzijdige carrière. Haar eerste tekeningen in pastel ontstaan rond 1920 in het atelier van Han van Meegeren. Van Hoboken krijgt les van deze schilder, die later berucht zou worden als een meestervervalser. In 1922 vertrekt de kunstenares naar München waar ze les krijgt van professor Walter Thor. In datzelfde jaar ontstaat er in Duitsland een nieuwe beweging in de kunst onder de naam Neue Sachlichkeit. Van Hoboken komt in contact met schilders die werken in de nieuwe zakelijke stijl en laat zich hierdoor inspireren voor haar eigen werk. Ze maakt in deze periode zeer indringende werken, die een belangrijke plaats innemen binnen haar oeuvre. Eind jaren twintig verhuist Van Hoboken naar het plaatsje Veere in Zeeland. Daar woont ze enkele jaren samen met de kunstenares Bas van de Veer en schildert ze vooral mensen in lokale klederdracht. In 1938 vertrekt de kunstenares plotseling uit Zeeland samen met de gereformeerde dominee Jacob van Guchte, met wie ze trouwt. Ze werkt daarna in Blaricum, Gouda, Den Haag, Oosterbeek, Imbosch en Wageningen. Ze schildert met name figuren, religieuze voorstellingen, dieren, sprookjes en stillevens. Daarnaast werkt Van Hoboken ook als ontwerper van illustraties en affiches. Met name haar illustraties voor de populaire Zeeuwse roman “Jikkemien” zorgen voor bekendheid onder het grote publiek.