Hennie geboren in Amsterdam (1954) kwam met het gezin na Brussel en Tilburg op jonge leeftijd in Oostelbeers en daarna in Oirschot terecht. Hij is daar gaandeweg diep geworteld en bezield verbonden met het rijke cultuurhistorische leven, de schoonheid van het landschap, de natuur en haar bewoners. Na een turbulente middelbare schoolperiode volgde hij zeven jaar de Academie Beeldende Vorming in Tilburg. Naast zijn landelijke inzet voor kleinschalig mens- en milieuvriendelijk ondernemen en zijn beeldend werk hield hij zich bezig met leerplanontwikkeling voor de beeldende vakken en heeft ruim tien jaar in het onderwijs gewerkt. Hij is een praktische idealist, een kritische beschouwer van de wereld en gaat geen enkele confrontatie uit de weg met de in verwarring zijnde samenleving. Hij transformeert al zijn feitelijke bevindingen in woord, beeld en daad. Grote inspirator is destijds Joseph Beuys geweest en de opa van zijn kinderen Driek Pijnenburg. Hij heeft zich altijd afgezet tegen de commerciële kunstwereld en tot op heden nog nooit een beeldend werk verkocht, wel geschonken. Het gaat hem altijd om de inhoud, de boodschap en niet om de naam en faam of het geld wat er mee verdiend wordt. Het liefst werkt hij in de stilte op de achtergrond, streeft in zijn beeldend werk naar de kracht van de eenvoud en de kern van ons bestaan die opgesloten ligt in onuitputtelijke schoonheid en allesomvattende goddelijke oerkracht van de natuur. Hij noemt zijn werk "Relikwieën" en "Spiegels van de ziel" en is geboeid door de schoonheid van de vergankelijkheid. "Toeval bestaat niet, liefde wel en vertrouwen ook" staat bij een van zijn werkjes.