Johannes Hendricus Jurres was een Nederlands romantisch schilder. Tijdens zijn loopbaan woonde en werkte Jurres in Amsterdam en maakte reizen naar Italië, Zwitserland en Spanje, waar hij enige tijd verbleef en werkte. Zijn eerste opleiding genoot hij aan de Rijksschool voor Kunstnijverheid te Amsterdam en daarna de Rijksacademie aldaar. Zijn totale oeuvre omvatte olieverven, aquarellen, tekeningen, etsen en lithografieën. In 1921 werd hij benoemd tot hoogleraar aan de Rijksacademie te Amsterdam. Hij was lid van Arti et Amicitiae te Amsterdam. Momenteel is er werk van hem in het Dordrechts Museum, het Singer Museum te Laren (Noord-Holland) en in het Rijksmuseum Van Bilderbeek-Lamaison te Dordrecht.

Kenmerkend voor Jurres is dat hij zijn heil en toevlucht zocht in het verleden, maar dat wel op een typisch 19de-eeuwse wijze gestalte heeft gegeven. Begin 20e eeuw was er duidelijk sprake van een opkomend historisch bewustzijn en genoot Jurres een zekere waardering. Later werd Jurres lange tijd als oninteressant en ouderwets afgedaan. Huidige geschiedschrijvers zijn milder in hun oordeel. Mede dankzij een aantal tentoonstellingen aan het eind van de 20e eeuw heeft Jurres een lichte rehabilitatie gekregen.

Jurres greep terug op bijbelse voorstellingen of hoogtepunten uit de wereldliteratuur, zoals de "Don Quichot" van Miguel de Cervantes. Hij koos voor zijn historieschilderijen de meest dramatische momenten en versterkte de dramatiek door donkere kleuren te gebruiken en te werken met enigszins losse verfstreken. Johannes Hendricus Jurres stierf op 71-jarige leeftijd te Amsterdam.