Jacob Simon Hendrik Kever werd geboren te Amsterdam in een welgesteld gezin. Hij was de derde van de twee eerste Neuhuys en Mauve, die naar het Gooi kwam en er zich vrijwel direct vestigde om er tot zijn dood te blijven. Zijn moeder was bevriend met de familie Israels en zij deed altijd enthousiaste verhalen over de kunst van de meester-schilder Jozef Israels die zij bewonderde. Omdat de jonge Hendrik al heel vroeg een neiging tot tekenen en schilderen aan de dag legde en dit naar hun mening aardig deed, gingen de ouders bijna vanzelf in die richting denken voor hun zoon. Kevers gebrek aan belangstelling voor zakelijke en nuchtere dingen in het leven, liet bijna geen andere wegen open. Zijn moeder besloot aan de oude Jozef Israels raad te vragen. Door diens bemiddeling kwam Hendrik Kever op het atelier van de lithograaf Renneveld terecht, waar hij van 1868 tot 1869 litho`s naar werken van de oude Italianen kopieerde. Vervolgens kwam hij onder de hoede van de lithograaf Gijsbertus Craeyvanger waar hij tekende naar o.a. pleistermodellen. Toen deze studiegelegenheid werd opgeheven, was Hendrik zeer teleurgesteld en ontmoedigd en hij vreesde, dat het met zijn teken- en schilderstudies nu wel gedaan zou zijn. Weer was het Jozef Israels die hem verder hielp. Deze nam hem mee naar het Trippen huis` en hij liet hem daar o.m de Transfiguratie kopiëren. Op instigatie van Israëls kwam hij in 1870 op het atelier van Greive, waar hij als studiegenoten Jan van Essen, M.I. de Haan, C. Metselaar en Jan ten Kate had. Met Jan van Essen schijnt hij het best bevriend te zijn gebleven. Deze is later nog met hem mee naar Laren gekomen en is daar enige tijd gebleven. Toen Greive in 1872 overleed, ging Hendrik Kever naar Eemnes om daar geheel op eigen wieken te drijven. Daar schilderde hij veel buiten - maar ook interieurs - zonder figuren om de kosten van dure modellen te vermijden! In 1878 volgde hij een wintercursus aan de academie te Antwerpen waar hij studeerde onder Verlat. Hij deed dit samen met zijn vriend Theo Hanrath, die in 1883 overleed. Na deze studie vestigde hij zich in Blaricum, maar hij hield toch zijn vaste pied a terre in Amsterdam waar hij gedurende de wintermaanden verbleef. Hij had daar een atelierwoning in het Oosterpark met als naaste buren de schilders Poggenbeek en Bastert. Hij leefde tamelijk op zichzelf. Met Poggenbeek en diens vrouw had hij een goede verstandhouding. Zij gaven hem ook weleens raad en waardevolle aanwijzingen. Kever toonde zich niet erg reislustig want behoudens enkele onderbrekingen waarin hij ging werken in Nunspeet en Brabant, is hij altijd in het Gooi gebleven. In 1887 huwde hij en vestigde zich, aanvankelijk alleen in de zomermaanden, in zijn huis in Laren aan de Naarderstraat tegenover de villa `Ariette` van Mauve. Hij had veel respect voor zijn buurman, die hem ook raad en aanwijzingen gaf. Eens had Kever een werkelijk fraaie aquarel gemaakt voor de Hollandse Teken Maatschappij, maar hij was toch niet zeker over de kwaliteit ervan. Mauve had beloofd er eens naar te komen kijken en Hendrik Kever vond dit wel prettig, maar zag toch met angst en beven op tegen de gevreesde kritiek van de grote meester! Toen hij Mauve op zijn huis zag aankomen, raakte hij in paniek en verborg de aquarel snel in zijn bed. Onder veel verontschuldigingen vertelde hij Mauve dat hij de aquarel helaas al had verzonden. Waarschijnlijk is daarmee het werkstuk gered want als Mauve er ook maar enige kritiek op had geuit, had hij er zonder twijfel de spons overheen gehaald! Achter het martiale en forse uiterlijk van Kever,`ging een uiterst gevoelige en wat onzekere ziel schuil. In 1912 publiceerde C.W.H. Verster een boekje over de schilder Kever, waarin hij onder meer een beschrijving gaf van diens huis en interieur: `Een statig, met klimop omrankt oud herenhuis, aan de Naarderstraat (nu afgebroken), sober, maar met een eerbiedwaardig uiterlijk. Ook het interieur was van een voorname eenvoud.` In de intieme, zacht verlichte hal stonden twee fraaie statuten van de beeldhouwer Jacobs en er hing een exquise verzameling etsen, tekeningen en studies. In zijn ruime atelier stonden tal van forse opzetten van schilderijen, tekeningen, schetsen en aquarellen van zijn hand. In die omgeving leefde en werkte Hendrik Kever als een bescheiden en wat teruggetrokken figuur. Hij had een filosofische natuur, was een zorgvol huisvader en een gestadig werker met een nauwkeurige dagindeling. Hij produceerde vrij veel en was ten aanzien van zijn kunst zeer gewetensvol en serieus. Zijn kunst is niet emotioneel of geladen, maar wel gevoelig en mooi harmonisch van toon- en lichtverhouding. Vrijwel nooit schilderde hij contrastrijk of met sterke lichteffecten. Aanvankelijk nog wat stug en ingehouden, werd later zijn toets losser en kreeg hii blijkbaar meer zelfvertrouwen door zijn successen. Kever heeft ook stillevens geschilderd, enkele minder bekend geworden stadsgezichten en - in zijn vroege tijd - landschappen. Ook zijn een aantal fraaie portretten van hem bekend, waaronder een bijzonder gevoelig en knap geschilderd portret van ziin moeder. Maar zijn succes dankt hij toch in hoofdzaak aan zijn Gooise boereninterieurs, boeren en kinderen. Daarmee plaatst hij zich onder de belangrijke en zuivere Larense kunstenaars, tot de kleine groep die met recht de Larense School genoemd zou kunnen worden. Hij schilderde zijn boereninterieurs aanvankelijk ter plaatse, maar toen het zuivere boereninterieur schaarser werd, liet hij in zijn atelier een compleet interieurtje met schouw bouwen, waarin hij zijn boerenmodellen liet poseren! Vermoedelijk zullen de minder hygiënische toestanden en ongemakken in de originele boerenhuizen ook wel enige invloed hebben gehad op dit besluit. Er waren namelijk meer schilders die om die redenen in hun atelier een dergelijk decortje lieten bouwen! Het is ook bekend dat dit bij verschillende schilders de kwaliteit van hun schilderijen - soms bijna aan de lopende band geschilderd voor de export naar Amerika nadelig beïnvloedde. Dit laatste is bij Kever niet het geval geweest. Hij bleef zichzelf, altijd even gewetensvol en serieus. Amerika kon wel van hem kopen, maar hij schilderde niet voor Amerika - dat was zijn grote kracht! Zijn latere interieurs deden vaak in kwaliteit nauwelijks onder voor die van zijn grote Larense rivaal Neuhuys, maar in diens geraffineerde en zeer overwogen composities kon hij hem niet evenaren. Hoewel de persoonlijke levensstijl van Hendrik Kever sterk verschilde van die van de andere Larense schilders van zijn tijd, had hij toch wel enkele punten waarin hij met hen overeenstemde. Hij was een bekwaam en gevoelig kunstenaar, verzette zich tegen elke verandering in de ongereptheid van zijn inspiratiebron het Gooi en kreeg - als vele van hen - een aantal eervolle onderscheidingen uit binnen- en buitenland. Kever overleed te Laren op 29 april 1922. Ter nagedachtenis is er in Laren een straat ¨Keverweg¨ naar hem genoemd