Barend Cornelis Koekkoek was een Nederlands romantisch landschapsschilder. Hij werd geboren als de oudste van vier zonen van Johannes Hermanus Koekkoek en Anna van Koolwijk. Zijn vader was schilder van rivier- en zeegezichten.

Koekkoek studeerde onder andere aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam. Hij was al in zijn eigen tijd beroemd om zijn romantische weergave van landschappen. "De natuur is het volmaakte schilderij" hield Koekkoek zijn toehoorders voor en dit geeft duidelijk aan wat zijn inspiratiebron was.

In 1833 trouwde hij met Elise Thérèse Daiwaille, de dochter van zijn leermeester en vriend Jean Augustin Daiwaille. Zij kregen vijf dochters. In november 1858 kreeg Koekkoek een beroerte, hetgeen het einde van zijn loopbaan als kunstenaar betekende. Hij stierf op 58-jarige leeftijd in 1862.

De meeste werken van Koekkoek zijn landschapsschilderijen. Zijn schilderkunst is als romantisch te bestempelen omdat het geen exacte maar poëtische weergave van de natuur is. Vaak bestaan zijn schilderijen uit een bos met een kasteel of ander gebouw op de achtergrond. De natuur beslaat het grootste gedeelte van het doek waarin mensen rondlopen, staan of zitten.

Opmerkelijk is de rol van het licht in de doeken van B.C. Koekkoek. Licht was een element in zijn schilderkunst, waar hij zelf veel belang aan hechtte, getuige zijn uitspraak uit 1841: "Beschouwt vooral de werking van het licht, want dat is de ziel van alles". Het vallen van het licht accentueert een gedeelte van het schilderij zodat het oog van de toeschouwer automatisch op dat gedeelte van het schilderij valt.