Piet van Loo, die sinds zijn studententijd in Delft Pit van Loo werd genoemd, bracht een groot deel van zijn jeugd door in Mijdrecht. In Amsterdam bezocht hij de HBS, waar hij de middagpauzes gebruikte om in het Rijksmuseum rond te kijken en te tekenen. Na zijn eindexamen ging hij bouwkunde studeren in Delft. In 1931studeerde hij af. Hij vond een baan bij een architect in Groningen. In 1939 richtte hij een eigen bouwkundig bureau op. Na de oorlog begaf hij zich in de gemeentepolitiek en werd lid van de gemeenteraad en wethouder sociale zaken. In 1958 trok hij zich hieruit terug zodat hij meer tijd vond om zich aan zijn oude liefde, het tekenen en schilderen te wijden. Hij schilderde en tekende niet alleen, maar maakte ook etsen en hout- en linoleumsneden. Wijde en weidse landschappen waren daarbij een eer geliefd onderwerp. Veel werkte hij in het waddengebied en het Hoogeland, maar ook in Drenthe, dat hij overigens “veel te klein” vond, vertoefde hij wel. Zijn schilderijen kwamen vaak tot stand op basis van van tevoren gemaakte foto’s. Zwart-wit wel te verstaan, want voor kleuren had hij een goed geheugen. Hij schilderde de foto’s ook niet na, maar gebruikte ze als steun bij het opzetten van een compositie. Een fotografisch effect kan aan zijn nauwkeurig opgezette schilderijen vaak niet ontzegd worden, maar de persoonlijke toets maakt juist dat het verschil met een foto onmiskenbaar aanwezig is.