Kees Maks was een leerling van George Hendrik Breitner. Hij wordt gerekend tot een van de belangrijkste moderne, figuratieve kunstenaars van het begin van de 20ste eeuw. Terwijl in het begin van de 20ste eeuw de avant-gardistische schilderkunst haar invloed deed gelden in Europa, keerden veel kunstenaars in het interbellum terug tot een meer neo-klassieke figuratie, die bekend werd als ‘Retour a l’ordre’. Met name in Parijs verwierven deze figuratief werkende kunstenaars, waaronder Kees van Dongen, faam. In Nederland is ten onrechte nooit veel belangstelling voor dit soort kunst geweest. Kees Maks maakte naam met zijn schilderijen van het mondaine uitgaansleven. Circusvoorstellingen, dansparen, wandelende gezelschappen en tuinfeesten waren tot dan toe onbekende thema’s in de Nederlandse kunst. De levenslustige onderwerpen en de frivole manier van schilderen, waarbij de kunstenaar met heldere, felle kleuren flinke kleurvlakken vormde, imponeerden het publiek. Samen met Kees van Dongen en Jan Sluijters zorgden de werken van Maks voor ophef vanwege hun moderne karakter. Anders dan deze kunstenaars is Maks onterecht in de vergetelheid geraakt.