Giuseppe Maraniello werd in 1945 in Napels geboren. Na zijn artistieke studies begon hij in 1969 les te geven aan het Liceo Artistico van Benevento, het jaar waarin hij in contact kwam met de Morra Gallery in Napels. In 1971 verhuisde hij naar Milaan. Hij ontmoette Luciano Inga Pin en bezocht zijn galerie, waar hij exposeerde en verschillende kunstenaars ontmoette met wie hij aanvankelijk een interesse en voorrecht deelde met betrekking tot het fotografische instrument.

In de tweede helft van de jaren zeventig verliet hij de fotografie ten gunste van de schilderkunst en, in het algemeen, de traditionele talen van de kunst, met een houding die hem er al snel toe zou brengen werken te creëren waarin tekenen, schilderen en beeldhouwen op een dialectische manier worden gebruikt. manier en lijken een formele synthese te vinden. Na solotentoonstellingen in enkele privégalerijen was hij een van de protagonisten van verschillende collectieve tentoonstellingen in de openbare ruimte, waaronder “Lʼestetico e il Selvaggio” in de Galleria Civica dʼArte Moderna in Modena in 1979 samengesteld door Giorgio Cortenova, “Italiana Nuova Immagine” in de Loggetta Lombardesca in Ravenna in 1980 samengesteld door Achille Bonito Oliva en, bijna gelijktijdig, "Ten years after the new ones" opgericht in de Gallery of Modern Art in Bologna in 1980 samengesteld door Francesca Alinovi, Renato Barilli en Roberto Daolio. Deze laatste tentoonstelling markeert het begin van de ‘nieuwe nieuwe’ beweging en een reeks gerelateerde tentoonstellingen die in de jaren tachtig zullen worden gehouden.

In 1982 nam hij deel aan “Arte Italiana 1960-1982” in de Hayward Gallery in Londen in 1982, samengesteld door Guido Ballo, Renato Barilli en Flavio Caroli. Gillo Dorfles nodigt hem uit om een ​​groot publiek project te presenteren ter gelegenheid van het tentoonstellingsevenement getiteld “Around the Magic Flute” (Teatro della Scala, Palazzo della Permanente, Milaan, 1985), samengesteld door E. Napolitano en G. Dorfles. Naast het exposeren in verschillende Italiaanse en buitenlandse galerieën, werd hij in 1989 houder van een docentschap in schilderkunst aan de Academie voor Schone Kunsten. Na Lecce en Bologna werd hij in 1991 overgeplaatst naar de Brera Academie in Milaan, waar hij les gaf tot 2003.

In 1990 nam hij met een persoonlijke kamer deel aan de XLIV Kunstbiënnale van Venetië met een presentatie in de catalogus van Lea Vergine. In hetzelfde jaar exposeerde hij in het Virreina-paleis in Barcelona, ​​​​in het Crystal Palace in Madrid en in de Matidenhohe Darmstadt ter gelegenheid van “Lʼaltra-sculptuur”, samengesteld door Renato Barilli. Hij is een van de hoofdrolspelers van de reizende tentoonstelling "Cadenze, figuren uit de Italiaanse kunst van de jaren 90", samengesteld door Pier Giovanni Castagnoli, die in 1992 werd georganiseerd door Zuid-Amerikaanse instellingen zoals het Sofia Imber in Caracas en het Museum voor Moderne Kunst in Bogotà.

In 1993 wijdden de Galleria Civica van Trento en de Galerie voor Moderne Kunst van Bologna - Villa delle Rose een uitgebreide bloemlezing aan hem, samengesteld door Pier Giovanni Castagnoli en Danilo Eccher. De tuinen van het S. Chiara Centrum in Trento zullen de permanente thuisbasis zijn van een van zijn grote sculpturen. Het jaar daarop nam hij deel aan de tentoonstelling "L'incanto e la transcendenza" Castel Ivano, Ivano Fracena in Trento, samengesteld door Danilo Eccher, terwijl in 1995 een van zijn grote installaties op het water van Venetië verscheen ter gelegenheid van "Artelaguna". samengesteld door Simonetta Gorreri en onder de bescherming van de Biënnale van Venetië.