Het pallet van Nico Molenkamps schilderijen wordt vaak gekenmerkt door opvallende, tonale kleurstellingen. Op vele doeken ziet men afgewogen schakeringen, onverwachte accenten en tinten én gedurfde contrasten. De uitgebeelde thema's zoals het circus, de kermis, het theater, lijken veelal bewust ‘vlak' te zijn geschilderd. Bovendien zijn ze dikwijls in een ‘ondiepe' ruimte geplaatst. De vormentaal van zijn dier- en mensfiguren heeft als gevolg van deze aanpak bij tijd en wijle een ‘sculpturale' uitstraling. In Molenkamps werk lijkt het bovendien zelden om de representatie van bestaande personages te gaan. Hij kadert zijn onderwerpen op speciale, haast filmische wijze. Alle figuren zijn deels ‘afgesneden'. Het is alsof hij, als een cameraman, iedere keer opnieuw inzoomt op zijn onderwerp en het tegelijkertijd uitvergroot. De monumentaliteit van Molenkamps werk draagt er mede toe bij dat de kijkers het gevoel krijgen dat zij op de huid van het onderwerp zitten.