Cor Noltee woonde en werkte in Den Haag, Parijs, Rotterdam en Brugge. Hij vestigde zich in 1937 in Dordrecht en was leerling van de Akademie voor Beelden Kunst in Den Haag en van de Academie Julian te Parijs. Hij schilderde en tekende in naturalistisch-impressionistische trant, landschappen, riviergezichten, stadsgezichten, portretten en genre taferelen. Een Dordtse tijdgenoot typeerde Noltee ooit als volgt; "Noltee was een schilder zoals men zich een schilder voorstelde: een bohemien, die zich buiten de burgelijke maatschappij geplaatst voelde, een man met allure, die met onverschilligheid voor de tongen en de gevolgen zijn mening poneerde en zijn leven leefde". Zijn leerling/collega Piet Kraus noemde in een artikel ter gelegenheid van een tentoonstelling in het Dordrechts museum in 1973 een aantal van Noltee`s eigenschappen; een goed schilder, opschepper, natuurvriend, vrouwenjager, prima tekenaar, boeiend prater, cosmopoliet, goed biljarter, animaal talent, egoist, aardige visser, lolmaker, ernstige zwarte-toonschilder, clochard, dandy en een eenzaam mens zonder mensenkennis. Volgens Kraus was dat allemaal waar. Op 12 jarige leeftijd wordt Noltee toegelaten tot tot het eerste studiejaar van de afdeling teken-en schilderkunst aan de Haagse Academie van Beeldende Kunsten. Hij noemt zich dan al van beroep kunstenaar. In zijn jonge jaren werd Noltee beinvloed door het Hollands impressionisme, beter bekend als de Haagse School, later gevolgd door het Amsterdams impressionisme.Weer later zou Noltee ook wel de Dordtse Breitner worden genoemd. Het vroege werk is kleuriger en zonniger dan zijn latere werk, dat meer neigt naar herfst- en winterstemmingen. Vanuit Den Haag reist Noltee regelmatig naar andere bestemmingen in Nederland waar hij vooral cavalariepaarden, stadsgezichten, markttaferelen en cafe-en stalinterieurs schilderde. Rondom 1927 legt hij zich toe op een onderwerp dat hem jarenlang zou blijven boeien en dat hem ook commercieel succes bezorgde; de Rotterdamse Maaskaden met sleperskarren en figuren. Hij was geboeid door zowel de arbeid van de mensen als van de paarden, en hij weet vooral het zwoegen van de paarden suggestief weer te geven. Dit thema lijkt hem ook te zijn ingegeven door zijn oog voor de noden van de werkende klasse en door zijn grote bewondering voor het werk van Breitner.

In 1933 trekt het gezin Noltee naar Mierlo in Brabant. Hier krijgt zijn werk een expressieve lading. Het verfgebruik is zwaarder en ruiger, de luchten zijn sterk getekend en dreigend en hij kiest onderwerpen met een zekere dramatiek. Na veel rondzwerven vestigde Noltee zich in 1937 in Dordrecht. Daar breekt een nieuwe periode aan gebooeid als hij werd door het karakteristieke van de stad en van de waterrijke omgeving. Hij verlaat zijn historische thema`s en richt zich helemaal op de sfeer van het oude Dordrecht, het verval van de stad en de bouwaktiviteiten in de stad en in de Biesbosch. Het bruine, zwarte compacte van zijn vroege werk heeft plaats gemaakt voor een meer grijs dromerig coloriet. Zijn werk suggereert ruimte en sfeer Door zijn hele schildersloopbaan heen heeft Noltee zich toegelegd op zelfportretten. Deze behoren tot het beste van zijn werk. Na de oorlog blijft Noltee zoeken naar de vernieuwing, die zijn werk zijn insziens zonodig heeft. In de 50-er jaren trok hij zich regelmatig terug in de eenzaamheid van de polder "` de dood" in de Biesbosch. Hier werkte hij aan zijn vernieuwing, waarvan hij in een interview uit 1963 de voortgang als volgt omschreef; "Ik wilde een andere richting uit, ik zoek meer openheid en ik wil die bereiken door een veel grotere krachtexplosie van kleur. Je moet hier trouwens in deze streek pure kleur gebruiken. Daarom werk ik veel met het palletmes. Ik knijp de verf uit de tube direkt op het doek en meng het daarop en niet meer op het pallet. Dan krijg je een andere zuiverheid. Er ligt hier een geweldig arbeidsveld. Een jaar later wordt de ziekte die hem later fataal zou zijn manifest en Noltee overlijdt in 1967 in Dordrecht. In 1973 houdt het Dordrechts Museum een verlate herdenkingstentoonstelling van het werk uit familiebezit.