Arie Kees van Noort werd op 8 maart 1914 te Bennebroek geboren. Na dat hij zijn schooltijd achter de rug had, werkte hij va. 1928 mee in het schildersbedrijf van zijn vader. In de avonduren volgde hij teken- en schilderslessen bij de excentrieke Haarlemse schilder Henri Fréderic Boot die tevens onder zijn leermeesterschhap grote kunstenaars als Kees Verwey en Anton Heijboer heeft gehad.

Overdag werkte Van Noort als huisschilder en in de avonduren schilderde hij op z'n kamer. In 1942 werd hij als lid aangenomen van het genootschap "Kunst zij ons Doel". Het zou nog eenlange tijd duren voor dat Van Noort zich geheel aan de schilderkunst ging wijden. Desondanks deed hij mee aan verscheidene exposities die georganiseerd werden aan het eind van de jaren `40 in het Frans Halsmuseum, Het Huis van Looy in het Waaggebouw, allen te Haarlem. Bij de laatste won hij zelfs in een onderlinge wedstrijd de eerste prijs.

H.F. Boot had veel waardering voor Van Noort en stelde eens: "al zou hij met z'n schoenen schilderen, dan nog zit er structuur in". Ook Kees Verwey had veel waardering voor Van Noort. Dit laatste bleek ook wel uit het feit dat Verwey een werk van Van Noort kocht om dit vervolgens aan Godfried Bomans te schenken.

Over belangstelling had Van Noort toch al niets te klagen, gezien het feit dat het opbouwen van een collectie hem onmogelijk bleek door de aanhoudende vraag naar zijn werk. Na de beëindiging van z'n schildersbedrijf kon hij zich volledig werpen op dat wat hij het liefst deed, waarna hij in 1977 doorbraak als belangrijk kunstschilder. Hij oogstte vrijwel meteen succes. Exposities in Basel, Knokke, Genève en Parijs werden door het publiek goed ontvangen. Daarnaast verkreeg Van Noort veel belangstelling vanuit de VS.

A.C. van Noort wordt wel gezien als de laatste vertegenwoordiger van de Haagse School. Hoewel strandgezichten en, in iets mindere mate bloembollenvelden, de hoofdmoot van zijn werk vormen, schildert hij ook stadsgezichten, landschappen en stillevens.

Hij trok er het liefst met z'n ezel en schilderskist op uit om "en plein air" zijn wereld vast te leggen. Van Noort was een vrij nuchter, rustig, evenwichtig en gemoedelijk man met een uiterst positieve levensinstelling. Tegelijkertijd was hij een ingetogen en gelovig man, die zich zoals hij zelf zei, niet graag in moeilijke situaties begaf.

Hoe men hem ook wil beschrijven, als laatste vertegenwoordiger van de Haagse School of als impressionistisch schilder in Franse lijn, één ding moge duidelijk zijn, Van Noort was een toonbeeld van nuchterheid en rust, en dat mag een verademing heten in een kunstwereld waar pretenties soms hoogtij vieren.