In de jaren tachtig exposeerde de Deense kunstenaar Finn Pedersen zijn schilderijen wereldwijd. Van Kopenhagen tot Londen van Amsterdam tot San Franscico. Voor exorbitante prijzen werden zijn schilderijen verkocht in internationale gerenommeerde kunsthandels, galerieën en veilinghuizen. Eind jaren tachtig werd het vanwege persoonlijke omstandigheden wat rustiger rond zijn persoon. Maar nog steeds zijn de schilderijen van deze expressieve kunstenaar betoverend. Enerzijds intrigeert hij met zijn zuiver poëtische kleur explosies en anderzijds met zijn meer traditionele afbeeldingen van maskers, die zweven als planeten door een ruimte van flikkerende en vurige kleurflitsen. Geleidelijk aan komt Pedersen weer in beeld. Wanrooij Fine Art Holland is internationaal het vaste verkooppunt van zijn schilderijen. Finn Pedersen woont in Scandinavië en werkt in zijn atelier gedreven aan kleurrijke schilderijen. Met krachtige bewegingen brengt hij de verf op het canvas. Hij gebruikt de spatel, zijn vingers of laat de inhoud van de tube in dikke stromen over het doek vloeien. Pedersen vlecht de kleuren ineen, laat ze om elkaar heen draaien en elkaar uitdagen. Zo ontstaan er nieuwe onverwachte en mysterieuze verbanden. Het is voor deze kunstenaar van het grootste belang dat elke kleur helder en puur blijft. Het mag geen warboel worden. Van vermenging van kleuren is dus geen sprake. Voor Pedersen is elke kleur mooi genoeg van zichzelf. Kleuren moeten elkaar aanvullen. Ze moeten elkaar nieuwe energie geven. Net als de afzonderlijke tonen in een melodie waar elke toon zijn eigen belangrijke rol speelt. De schilderijen van Pedersen zijn herkenbaar en raadselachtig. Herkenbaar, want ze doen op het eerste gezicht denken aan de onstuimige agressiviteit van de kunstenaarsbeweging Cobra tijdens de jaren 1948-1951.

De oprichters waren verzot op expressieve kleurrijke overdrijvingen. Raadselachtig, omdat het schilderij speelt met de beschouwer. Als in een droom verandert het beeld op het schilderij voortdurend. Het meest misvormde wordt mooier. Enthousiasme wordt met afgrijzen verenigt, zorgen met vreugde, eeuwigheid met vergankelijkheid. Pedersen tracht in zijn schilderijen uitdrukking te geven aan de beelden die opgeslagen zijn in zijn geheugen. Hij schildert zoals hij zelf zegt "zijn ervaringen". Hij vult aan: "Ik krijg in mijn dagelijks leven overal impulsen. Het kan iets zijn dat ik zie in de straat. In een tijdschrift, een krant op televisie of iets dat ik hoor. Mijn schilderijen zijn een soort weerkaatsing van mijn ervaringen". Hij vlucht dus niet weg van de harde realiteit van het leven om zich te verschuilen in een kleurrijk universum. Het veelvuldige gebruik van maskers in zijn schilderijen is opvallend. Voor Pederson zijn maskers een belangrijk onderdeel van menselijke rituelen. Ze drukken hoop, angst, hardheid en wensgedachten uit. Ze worden gebruikt om de "eigen ik" te verbergen. Met maskers kun je een illusie creëren en iets of iemand anders zijn dan in je dagelijkse bestaan. Het masker kan een droom rol vervullen of een angstaanjagend figuur zijn. Het masker herinnert de kunstenaar ook aan de chaos voor de schepping. Een reusachtige, ijzige en koude duisternis, die geleidelijk aan verandert in een planeet met planten. In de zee ontstond het eerste leven en op een dag verscheen de mens. Elk schilderij is een schepping op zich. Het groeit terwijl je er naar kijkt.