Willem Roelofs was een Nederlands kunstschilder, aquarellist, etser en lithograaf. Roelofs was één van de voorlopers van de Nederlandse vernieuwing in de schilderkunst, na het romantische Classicisme uit het begin van de 19e eeuw, naar de Haagse School toe. Maar hij was niet alleen schilder, hij tekende ook en maakte aquarellen, etsen en lithografieën. Naast een opleiding aan de Haagse Academie, was hij ook leerling van H. van de Sande-Bakhuyzen. In 1847 was hij betrokken bij de oprichting van het Haagse kunstenaarsgenootschap Pulchri Studio, ten huize van Jan Hardenberg, samen met Johan Hendrik Weissenbruch, Jan Weissenbruch, Jan Frederik Van Deventer, Willem Antonie Van Deventer, Jacob Jan Van der Maaten, F. H. Michaël, Bart van Hove en Johannes Bosboom. In 1847 verliet hij vrij plotseling Den Haag en ging te Brussel wonen; hij bleef er tot in 1887. Van 1866 tot 1869 leidde hij daar Hendrik Willem Mesdag op, die zou uitgroeien tot een der grootmeesters van de Haagse School. Andere leerlingen: Paul Gabriel, Frans Smissaert, Willem de Famars Testas en Alexander Mollinger. In 1851 verloor hij zijn hart aan Barbizon. Hij keerde er terug in 1852 en 1855. Te Brussel hielp hij mee bij de stichting van de Societé Belge des Aquarellistes in 1856. Vooral zijn vroege landschappen, met hoge wolkenluchten, stemmige waterpartijen en bevolkt met vee, zijn typerend voor de School van Barbizon. Onmiskenbaar bracht hij zijn geestdrift voor deze natuurschilders over op de latere Haagse School. Naast de schilderkunst hield hij zich ook bezig met entomologie, waarbij hij zich specialiseerde in snuitkevers. Hij publiceerde hierover in wetenschappelijke tijdschriften en determineerde deze voor het Natuurhistorisch Museum in Leiden (het huidige Naturalis). In 1855 richtte hij de Belgische Vereniging voor Entomologie op, waarvan hij in 1878 voorzitter werd.