Peter Royen was een Nederlandse schilder, graficus en beeldhouwer. Na zijn afstuderen aan de masterclass van Otto Pankok maakte hij naam in de kunstscène van Düsseldorf, initieerde hij de oprichting van een gemeentelijk adviespanel voor kunst en werd hij een belangrijke figuur in de kunstwereld van het Rijnland.

In zijn werken moduleert Royen verf zodat deze ruimtelijke diepte, transparantie, vlakke uitgestrektheid of vluchtige substantie suggereert. De kleurstromen in de bijna monochrome schilderijen, waarbij wit de dominante toon is, worden bepaald door korte en consistente impulsen en richtingen: de kleurvelden. Met een penseel of een paletmes vormt de kunstenaar geduldig het oppervlak in een oneindige, continue beweging. Vliegtuigen komen tevoorschijn en zinken terug; opengebarsten kloven worden weggeslepen om de grond bloot te leggen en structuur te geven.

De monografie maakt de balans op van Royens creatieve carrière, die culmineerde in het ontvangen van het Federale Kruis van Verdienste voor zijn bijdragen aan het cultuurbeleid en de Kunstprijs van de Kunstenaars van Düsseldorf, en wordt uitgebracht ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van zijn geboorte. Met fragmenten uit gesprekken over Peter Royen samengesteld door Katharina Oesterreicher en bijdragen van Jürgen Harten, Michael Kortländer, Robert Rademacher en Werner Schmalenbach.