De Nederlandse kunstenaar Jan (Johannes Carolus) Sluijters werd geboren in Den Bosch. Hij was de zoon van een houtgraveur en werd al jong gestimuleerd tot tekenen. Na de verhuizing naar Amsterdam bracht zijn vader hem in contact met de schilderkunst in de musea. Jan Sluijters studeerde aan de Rijks Normaalschool tussen 1897 en 1900. In 1901 verbleef hij in de schilderklas van de Rijksacademie, waar hij les kreeg van Van der Waay en Allebé.

Hij won de Prix de Rome in 1904 en bezocht na Rome ook Spanje. Op de terugreis werd Parijs bezocht. Het werk, dat de jonge kunstenaar naar huis stuurde was expressionistisch. De jury schrok en sprak van een "een valsch streven naar gewild nieuwe kleurstemmingen en naar ruwe hartstochtelijkheid" en trok de toelage in. Hierdoor moest Sluijters zijn reis abrupt afbreken en naar Amsterdam terugkeren. In het begin van zijn carrière hield Sluijters zich bezig met het maken van illustraties en boekomslagen, want van zijn kunst kon hij niet leven.

Sluijters is, voordat hij tot een eigen stijl kwam, beïnvloed door het fauvisme en het kubisme. Sluijters is herhaalde malen in Parijs geweest: in 1906 en met Leo Gestel in 1904 en 1911. Parijs was voor de jonge kunstenaars een bron van inspiratie. In 1906 zag hij voor het eerst de fauvistische landschappen van André Derain en Maurice de Vlaminck, die grote indruk op hem maakten. In tegenstelling tot Mondriaan, zijn de invloeden van fauvisme en kubisme van tijdelijke aard en kiest hij uiteindelijk voor een meer realistische stijl, waarin kleur een belangrijke rol bleef spelen.

In 1927 exposeerde Sluijters voor het eerst in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Jan Sluijters schilderde landschappen en bloemen, maar werd toch vooral beroemd door zijn goed getroffen portretten en de vele naakten.

De schilder genoot veel aanzien en ontving verschillende onderscheidingen. De belangrijkste prijs ontving hij in 1937. Tijdens de wereldtentoonstelling in Parijs kon hij de Grand Prix in ontvangst nemen. In eigen land werd de kunstschilder geëerd met overzichtstentoonstellingen in het Stedelijk Museum in Amsterdam (1941 en 1951) en het Ridderschap in de Orde van de Nederlandse Leeuw (1952).