Jakob Smits werd geboren op 9 juli 1855 te Rotterdam. Zijn vader leidde daar een groot decoratiebedrijf. Jakob studeerde er aan de academie en werkte in het ouderlijk bedrijf. Na verdere academische studies te Brussel (1873 tot 1876), te München (1878 tot 1880), te Wenen en te Rome (1880), huwde hij in 1882 zijn nicht Antje Doetje Kramer. Het paar vestigde zich te Amsterdam, waar Smits zijn eerste decoratie-opdrachten uitvoerde, o.a. voor het Museum Boijmans te Rotterdam. Uit dit huwelijk werden twee dochters geboren, Theodora en Annie. Eind 1884 besloten de echtgenoten echter in wederzijds overleg uit elkaar te gaan. Smits werd directeur van de Nijverheids- en Decoratieschool te Haarlem. Hij ging in Blaricum wonen, van waaruit hij met zijn vriend Albert Neuhuys, schilder van de Haagse School, tochten ondernam doorheen Drente en de Kempen. Het Kempense landschap fascineerde hem zodanig dat hij zich in 1888 definitief in het Molse gehucht Achterbos kwam vestigen. Hij betrok er een boerenhuisje, dat hij later voor 2.000 frank zou kopen en dat hij geleidelijk zou uitbouwen tot het Malvinahof. In hetzelfde jaar huwde hij Malvina Dedeyn, dochter van een Brussels advocaat, die haar om dit huwelijk onterfde. Ondanks de armoede zijn dit wellicht de gelukkigste jaren van SmitsÂ’ leven geweest: hij werkte onvermoeibaar en ononderbroken aan de schepping van wat hij later zou noemen ‘mijn eenvoudig werk, symbolisch, poëtisch en echt.Â’ Voor zijn grote aquarellen op goudgrond kreeg hij in 1897 op tentoonstellingen te München en Dresden een gouden medaille. Hij schilderde ook vele portretten, vooral van Malvina en van hun kinderen Boby, Marguerite en Kobe. In 1899 werd hij echter zwaar beproefd: op enkele dagen tijd verloor hij zijn dochterje Alice en zijn vrouw. Twee jaar na de dood van Malvina huwde hij met Josine Van Cauteren. In hetzelfde jaar 1901stelde de nu 45-jarige kunstenaar voor het eerst individueel tentoon, te Antwerpen. Kunstenaars, kunstkenners en critici waren vol lof, maar Smits verkocht niets. Het geëxposeerde meesterwerk De vader van de veroordeelde werd later dat jaar wel aangekocht door het museum van Brussel. Financieel ging het Smits vanaf dan wat beter, maar zijn familiale verantwoordelijkheden wogen zwaar : in 1903 nam hij zijn beide ouders, door diefstal geruïneerd, bij zich op, wat het aantal te onderhouden gezinsleden op negen bracht. In 1907 organiseerde Jakob Smits op vraag van het Molse gemeentebestuur een internationale tentoonstelling van kunstenaars die te Mol en omgeving landschappen kwamen schilderen. Niet minder dan 68 schilders namen eraan deel. Onder hen Duitsers, Nederlanders, Engelsen en Amerikanen. Het begrip ‘Molse SchoolÂ’ was geboren. In 1910 publiceerde Smits een album met 25 etsen, opgedragen aan Koningin Elisabeth. In 1912 werd de jonge Dirk Baksteen zijn leerling en assistent. Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog legde Smits penseel en krijt neer, en werd voorzitter van het ‘Comité voor hulpverlening en voedselvoorziening van het canton MolÂ’. Na de oorlog ging hij weer met volle overgave aan het werk, en verbaasde hij de kunstwereld met schilderijen die getuigden van een totaal nieuwe visie en stijl. Vanaf 1923 ging zijn gezondheidstoestand stelselmatig achteruit. Smits leed aan kanker van het kaaksbeen, wat hem hevige pijn bezorgde. Strijdbaar als hij was, wou hij zich echter niet gewonnen geven en schilderde door. Op 15 februari 1928 overleed hij aan een hartkwaal. Hij werd begraven op het kerkhof van Mol-Achterbos. Een bronzen Moeder en kind van George Minne siert er zijn graf. Jakob Smits, in 1902 Belg geworden, was Ridder in de Leopoldsorde (1903), Officier in de Kroonorde (1919) en Commandeur in de Kroonorde (1927). Zijn vrouw Josine overleefde hem 28 jaar. Na haar dood in 1956 werd het Malvinahof verkocht. In 1977 werd in de omgebouwde oude pastorij van Mol-Sluis het Gemeentelijk Jakob Smitsmuseum geopend.