Evert Thielen herschept de werkelijkheid zo levensecht mogelijk. De mensen die hij portretteert zijn herkenbaar, de situaties zijn eigentijds, de entourage van zijn onderwerpen is hedendaags. Hij maakt gebruik van oude schilderstechnieken die nog steeds waardevol en bruikbaar zijn. Zo verbindt Thielen traditionele themaÂ’s en ambachten met een beeldtaal van nu.

Evert Thielen tekent al vanaf de tijd dat zijn grootvader hem verhalen vertelde. Van die verhalen maakte hij tekeningen. Schilderen doet hij sinds zijn tienertijd, toen hij in de ban raakte van de muziek van Richard Wagner. Hij zocht naar een vertaling in schilderkunst van Wagners Gesamtkunstwerk en vond die in de middeleeuwse drie- en veelluiken. Technisch gezien was het schilderen van een veelluik te hoog gegrepen voor een scholier en waren de onderwerpen te complex. Eenmaal op de kunstacademie studeerde Thielen op elk aspect afzonderlijk, onderwerp zowel als techniek. De kunst van Jan van Eyck diende als lichtend voorbeeld. Hij raakte betrokken bij het natuurwetenschappelijk onderzoek naar technische aspecten van Het Lam Gods van Van Eyck. Van toen af aan stelde Thielen zich ten doel om eigentijdse veelluiken te maken met de technische middelen van de 15de eeuw. Zowel zijn verf, alsook de grondering en het vernis maakt hij zelf.

In een periode van twintig jaar schilderde hij vier imposante veelluiken, die zijn reputatie gevestigd hebben. Thielen houdt zich vanaf het midden van de jaren negentig bij voorkeur bezig met het schilderen van het vrouwelijk naakt en met genrestukken waarin vrouwen figureren. De vrouw is altijd Thielens belangrijkste thema geweest, zowel als portret, op de veelluiken en op de vrije schilderijen. In de vrije schilderijen ontwikkelt Thielen zijn meest geëigende stijl met fantasierijke composities en surreële arrangementen.