Luc Tuymans is een Vlaams-Belgische schilder. Hij woont en werkt in Antwerpen. In een tijd dat de schilderkunst dood werd verklaard, schildert hij onbehaaglijke figuratieve doeken in vale kleuren. Met een filmische blik beeldt hij ogenschijnlijk onschuldige, maar in feite beladen onderwerpen af: een lampenkamp (uit Buchenwald), een kapot poppenlijfje, een rokzoom en een been, een uitsnede van een lichaam of een gezicht (reeks Der diagnostische Blick, 1992). Een aantal schilderijen refereert aan het onverwerkte verleden: de holocaust (Gaskamer, 1986), het Belgische kolonialisme (Leopard, 2000), het Vlaamse nationalisme. Tuymans koestert een fundamenteel wantrouwen tegen de waarheidswaarde van beelden. Zijn schilderijen noemt hij `authentieke vervalsingen`. Tegenover de gemakkelijke transparantie van de alomtegenwoordige, snel opgenomen beelden in media en reclame, plaatst hij zijn desoriënterende schilderijen. Volgens Tuymans is een volwaardig psychologisch portret van een individu onmogelijk. Vandaar dat de kadrering van zijn portretten vaak onvolledig is. `Geweld is het enige wat mijn werk structuur verleent`, zegt Tuymans. Hij geeft evenwel nooit de feitelijke wreedheden weer zoals Andy Warhol, maar meer een suggestie ervan. In de zomer van 2004 kreeg Tuymans als eerste levende Belgische kunstenaar een tentoonstelling in de Tate Modern.