Frederik's kunst is, zoals Frederik zelf, de essentie van de rust en de essentie van de beweging. Frederik ontdekt de dynamiek in al het statische en reveleert de diepere gevoelswereld van alles wat hem omringt. De volle en warme kleuren die ons overstelpen bij het bewonderen van Frederik's doeken zijn de uitdrukking van de kinematische kracht van de verschillende tonaliteiten: iedere gamma groenen, roden gelen of blauwen heeft een eigen - bezield- leven.  Deze grote Belgische en universele mime, toont zich als schilder een niet minder grote meester van een verbazingwekkende pikturale mimiek.

In de eerste plaats zijn het de aangezichten die onze aandacht trekken; die gespannen en tegelijk ontspannen gezichten die zo dikwijls een centrale plaats innemen in zijn komposities. Mimespeler Frederik, de sublieme clown, na wiens voortdurende ontgoochelingen zich steeds een eeuwigehoop openbaart, heeft duizend aangezichten, die er een enkel zijn: dat van de eeuwige grote behoefte van elk mens aan antwoorden, niet alleen over gene zijde van zijn bestaan, maar ook over deze. Dit aangezicht, dat als een oplettende speigel het verloop van de dingen in de gaten houdt, zien we terug in zijn vurige, doch ingehouden, voorstellingen.

Verder is er nog iets dat Frederik zeer speciaal bezighoudt: de ruimte. Als mime beeldt hij ook de kleinste details uit; in zijn schilderkunst neigt hij datgene waarheen zijn gevoel hem het sterkste drijft: de oneindige ruimte. Frederik geeft de aanwezigheid van oosterse invloeden in zijn werk graag toe. Hij is ook yogi en volgt een makrobiotisch dieet. In feite is de ruimte in zijn werk geen gesloten iets, wat voorkomt in Oosterse komposities, doch een uitsnit uit de kosmische ruimte, een venster op de weidsheid van de wereld, in de zin van de Japanse en de Chinese schilderkunst. In sommige gevallen geeft een gedurfde verkorting van de figuren een bijzondere diepgang aan de brede kleurstroken die beddingen vormen voor de oneidiige "ruimtestroom".

Frederik's komposities zijn echter altijd, of bijna altijd, symmetrisch. Hierin wijkt hij af van hetgeen zeer gebruikelijk is in de schilderkunst van het verre Oosten. Frederik, wiens persoonlijk samenspel een samenspel is van tederheid en grootsheid, dronken van horizonten en van extase, wil zich zonder twijfel niet verder af stellen van de ene zijde dan van de andere, en omdat hij zich geincarneerd voelt in zijn figuren, plaatst hij deze op gelijke afstand van elke einder.

Frederik is een groot poeet van de eenzaamheid, in die zin verstaan een "openstaan voor de totaliteit".  Hij werd geboren in 1936 te Gent, stad die we ons allen herinneren als zeer expressief en tegelijk ook zo rustig. In het actuele ponarama van de Belgische en Nederlandse schilderkunst wordt Frederik gerekend onder de groep of school van de "Realistische Fantastiek". Inderdaad, in Fredrik's figuratieve kunst bezitten de droomwereld en de fantasie een realistisch samenhang. (openingstoespraak, voor 1978, tentoonstelling "Intimitiet en Transcedentie" door Carlos Alfonso.)