Jan Pieter Veth was een Nederlandse kunstschilder, dichter, kunstcriticus en hoogleraar kunstgeschiedenis en esthetica. Jan Veth was een zoon van de Dordtse ijzerhandelaar en liberale politicus Gerrardus Huibert Veth en Anna Cornelia Giltay. Van moederskant stamde hij af van het Dordtse kunstschildersgeslacht Van Strij; zijn moeder was een kleindochter van Jacob van Strij. Hij trouwde op 10 augustus 1888 met Anna Dorothea Dirks. Uit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren.

Veth kreeg zijn schildersopleiding aan de Rijksakademie van beeldende kunsten te Amsterdam. Met enkele van zijn medestudenten was hij de oprichter van de kunstenaarsvereniging Sint Lucas. Vanaf 1885 ging hij met de schilder Anton Mauve in het Gooise Laren werken. Na zijn huwelijk in 1888 vestigde hij zich in Bussum.

Jan Veth is vooral bekend geworden als portretschilder. Hij schilderde o.a. de portretten van Max Liebermann, Lambertus Zijl, Frank van der Goes, Antoon Derkinderen en vele andere tijdgenoten (waaronder diverse collega-schilders).

Daarnaast was hij dichter. Hij behoorde tot de beweging van Tachtig en publiceerde o.a. in de De Nieuwe Gids. Voor De Kleine Johannes van zijn vriend Frederik van Eeden maakte hij het bandontwerp. Hij leverde daarmee een bijdrage aan de ontwikkeling van de kunstboekverzorging in Nederland. Als buitengewoon hoogleraar in de kunstgeschiedenis en esthetica was hij verbonden aan de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten te Amsterdam.