Jaap de Vries was een Nederlandse schilder die afwisselend woonde en werkte in Breda en Londen. Naast schilderijen en aquarellen maakte hij ook films, foto's en sculpturen.

Het menselijke lichaam en het landschap zijn een weergave van zijn ideeën over verlatenheid, geweld en verval. Door zijn gebruik van waterverf op aluminium ontstaat een unheimische en etherische sfeer in zijn werk. Schilderen is voor hem ruimte scheppen voor de schaduwen in ons, voor de wereld van door angsten beslopen verlangens.

Hij experimenteert graag met verschillende materialen en ontwikkelt steeds zijn eigen techniek. De ene keer snijdt hij met het stanleymes, de andere keer veegt De Vries met een warm washandje het pigment van de aluminium ondergrond. Ik aquarelleer imperfecte portretten, waarbij de mutilatie metafoor is van de echte ervaring. Het is de verf zelf die de wonden slaat, kennelijk is de bloedvloeiende verf in staat hetzelfde te doen als het echte snijden en is een gezicht nog steeds in staat te spreken en ons te pijnigen met de vraag welke ervaring erachter schuilgaat, en kennelijk kan alleen al de verf drager zijn van dat vermogen.

Toen hij een aantal jaren geleden naast de menselijke anatomie, de natuur tot onderwerp nam, was hij op zoek naar een positieve tegenhanger. Uitgangspunt was een saai stukje bos, met de bedoeling door de wijze van afbeelden een intrigerend beeld te verkrijgen. Door dat bos zou ik niet willen lopen zei een collega tegen hem toen hij één van de schilderijen zag. Dit was voor hem een belangrijk statement: waar hij bij de menselijke anatomie het drama van de afbeelding nodig had om tot zijn beoogde doel te komen, kon hij in deze schilderijen, door het werken aan een paar onschuldige bomen, de gewelddadigheid van het afbeelden tonen.

Schilderen voor mij is ruimte scheppen voor de schaduwen in ons, voor de wereld van door angsten beslopen verlangens, de wereld van opwinding en afschuw, maar dan zonder de gebruikelijke mediasluiers die in mijn ogen meer verhullen dan tonen, omdat ze de wereld weergeven maar niet vanuit onszelf schilderen. - (Jaap de Vries genoot een opleiding aan de Academie St. Joost te Breda, afdeling schilderen (1978 - 1983).

Zijn vader liet zijn schilderijen en tekeningen aan de graficus Ootje Oxenaar zien, destijds directeur van de Dienst voor Esthetische vormgeving van de PTT. Oxenaar adviseerde hem naar Sint Joost te sturen waar hij begon met de opleiding grafische vormgeving. Tijdens het eerste jaar ruilde De Vries die liever schilderde met een studiegenoot die de opleiding schilderkunst volgde, maar liever overstapte naar de grafische opleiding.

Schilderijen in bezit van o.a. Stedelijk Museum Amsterdam, Caldic collectie Rotterdam, Stadscollectie Breda, collectie Maier, Esslingen (Dld.) en div. particuliere collecties.