Jan van Vuuren wordt  geboren als zoon van een landarbeider in Bleskensgraaf in de Alblasserwaard. Al op jonge leeftijd wordt zijn tekentalent herkend. Plaatselijke notabelen zorgen ervoor dat hij in de leer kan bij Roland Larij in Dordrecht. Later volgt Van Vuuren ook lessen aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag, waar hij elk jaar medailles of eervolle vermeldingen ontvangt voor zijn prestaties. Na de Academie krijgt hij in Amsterdam lessen van Gerrit Willem Dijsselhof. Jan van Vuuren heeft bijna veertig jaar op de Veluwe gewoond, voornamelijk in Nunspeet. Al vanaf 1893 zwerft Jan van Vuuren over de Veluwe.

Hij trekt een aantal zomers mee naar Elspeet met de Haagse kunstenaars H.J. van der Weele en F.P. ter Meulen, die de ongerepte Noordelijke Veluwe ontdekten als de plek om hun landschappen ‘en plein air’ te schilderen. In 1903 gaat hij in Nunspeet wonen, waar hij dag in dag uit buiten te vinden is met schetsboek om het Veluwse landschap vast te leggen. Zijn werk is vervuld van een sterke liefde voor schoonheid. Altijd in de voor hem kenmerkende impressionistische stijl waaraan hij zijn hele carrière trouw is gebleven.

Voordat Jan van Vuuren zich in Nunspeet vestigt, heeft hij al enige bekendheid. In 1896 wordt hij toegelaten tot het vermaarde Schilderkunstig Genootschap Pulchri Studio te Den Haag. In diezelfde periode wordt hij ook toegelaten tot de Amsterdamse kunstenaarsvereniging Arti et Amicitiae. Met deze verenigingen exposeert hij regelmatig. Hij exposeert zelfs in Parijs op de wereldtentoonstelling van 1900 en krijgt daar voor een ingezonden stuk het ‘Diplôme d’Honneur’.