Ludwig Oswald Wenckebach was een Nederlandse beeldhouwer, kunstschilder, illustrator, lithograaf, houtsnijder en medailleur. Hij was de zoon van de Nederlandse arts Karel Frederik Wenckebach en de neef (oomzegger) en leerling van de graficus en kunstschilder Ludwig Willem Reymert Wenckebach.

Wenckebach volgde de Kunstnijverheidsschool in Haarlem (1913-1915), waar hij les kreeg van onder anderen zijn oom en van F.Th. Grabijn, en de Tekenacademie te Wenen (1915-1918). Daarna woonde en werkte hij in Noordwijk aan Zee, Schoorl en Noordwijkerhout. Aanvankelijk was hij actief als kunstschilder, lithograaf, etser en houtsnijder. Hij schilderde en tekende landschappen, etste en lithografeerde bijbelse onderwerpen en maakte houtsnedes van onderwerpen uit de natuur. Voor uitgeverij J.B. Wolters illustreerde hij de schoolboekjesreeks Nieuwe Klanken. Hij maakte reizen naar Curaçao en Venezuela en verbleef enkele jaren in Griekenland, waar hij geïntrigeerd raakte door de antieke beeldhouwkunst. Op aandringen van John Rädecker bekwaamde hij zich tot beeldhouwer, waarop hij in 1920 al zijn werk vernietigde en verder ging als beeldhouwer.

In 1936 werd hij buitengewoon hoogleraar in de afdeling Bouwkunde aan de Technische Hogeschool Delft (TH) voor onderwijs in boetseren en beeldhouwkunst, als opvolger van Arend Odé. Hij hield hier een eigen atelier waarin diverse Nederlandse beeldhouwers hun opleiding kregen. Wenckebachs stijl is vrij klassiek, pas in de jaren vijftig ontwikkelde hij een meer eigen stijl. Hij werkte voornamelijk in steen en brons. Hij maakte plastieken, enkele oorlogsmonumenten en portretten, was betrokken bij veel restauraties aan oude gebouwen en ontwierp een groot aantal legpenningen en munten, zoals de naoorlogse serie uit 1948 met de beeltenis van koningin Wilhelmina. Ook was hij de ontwerper van het Verzetskruis 1940-1945.