Het landschap speelt een belangrijke rol in haar werk. In haar beelden verbindt zij architecturale componenten met sobere vormgeving. De sculpturale intenties zijn helder geformuleerd en met zeggingskracht uitgewerkt. Vormvereenvoudiging en doeltreffende combinaties van verschillende materialen benadrukken de kracht van de eenvoud.
"Het landschap is natuur en cultuur. Hierin begeef ik me, beweeg ik me."

Anneke de Witte volgde haar opleiding aan de Koninklijke Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch, beeldhouwen bij docenten als Cornelius Rogge, Pjotr Muller en David van de Kop. In haar academietijd heeft ze vooral ijzer gesmeed. Daarnaast werkte ze met hout en ijzer, dat zeafdrukte met de etspers of door er rubbings van te maken. Deze rubbings werden vervolgens driedimensionaal omgevormd en verwerkt in haar beelden.

Tijden een werkstage in Ierland werd het thema landschap steeds belangrijker. Eenmaal terug op de academie smeedde ze horizonnen die ze in bergachtige vormen van verse klei stak. In 1985 studeerde ze af en in 1984 woonde ze in amsterdam, waar ze in eerste instantie voornamelijk in hout werkte. Hoewel ze met keramische beeldjes was aangenomen , werd er op de academie nauwelijks met keramiek gewerkt. Wel werd er met klei geboetseerd om daar weer mallen van te maken om het uiteindelijk werk naar een ander materiaal te kunnen vertalen. 

In 2003 werd ze uitgenodigd voor een tentoonstelling, waar zowel een oud al een nieuw werk te zien moest zijn. het waren het beeld 'Horizonnen' en haar eerste eilanden, een soort diep rood geglazuurde keramische vlammende bergen op ijzeren tafels, waarin het vuur van het smeden en van de oven samenkomen.