Jacques Zon krijgt als dertienjarige jongen al teken- en schilderlessen van de bekende landschapschilder Willem Maris (1844-1910). Zijn opleiding wordt voortgezet aan de academies in Den Haag en Antwerpen. Bovendien ontvangt hij drie jaar lang een koninklijke subsidie. Daarmee kan hij gaan werken in het atelier van de belangrijke schilder Fernand Cormon (1845-1924) in Parijs. Na zijn terugkeer in Den Haag in 1893 werkt Zon als decoratieschilder en afficheontwerper. Ondanks zijn succes besluit hij omstreeks 1902 zijn hart te volgen en hij kiest voor het vrije kunstenaarschap. Hij schrijft zich in bij verscheidene kunstenaarsverenigingen en neemt deel aan vrijwel alle daar georganiseerde exposities. Ook in het buitenland toont en verkoopt hij veel tekeningen, aquarellen en schilderijen. Aanvankelijk schildert Jacques Zon in navolging van zijn leermeester stemmige landschappen met polderwerkers. Deze schilderijen kenmerken zich door een donker, sober kleurgebruik en forse penseelstreken. 'Schafttijd' dateert uit die vroege periode. Ook werkt Jacques Zon enige tijd in dorpjes als Laren en Heeze. Hij schildert er vooral boereninterieurs met figuren.

Deze zijn in het begin van de twintigste eeuw door de gezellige en intieme sfeer erg geliefd bij het publiek. Zelfs een befaamde schilder als Hendrik Willem Mesdag (1831-1915) koopt een aquarel van hem. Na de Eerste Wereldoorlog reist Jacques Zon door België, Frankrijk en Italië. Vooral de kust van Bretagne spreekt hem aan. Hij wordt verliefd op het vissersplaatsje Concarneau, dat hem inspireert tot talloze voorstellingen van de zee, het strand en de vissersboten. Onder invloed van het zuidelijke landschap en de Franse moderne kunst veranderen het kleurgebruik en de werkwijze van Jacques Zon. Hij schildert in lichtere tinten en met verfijndere verftoetsen. Hierdoor krijgen zijn landschappen en stadsgezichten een zonnige en levendige uitstraling. Kunstcritici schrijven zeer lovend over deze latere werken.