Over de koppen van Armando
AI in de jaren vijftig doemden vage koppen op in de duistere verfmaterie die de eerste schilderijen van Armando bedekte. Titels als "Homo homini lupus" en "Téte noire" gaven deze werken in combinatie met de door Armando gehanteerde kleuren zwart, rood en wit, een geladen betekenis. In deze werken werd bovendien meteen duidelijk dat de koppen van Armando zich onttrokken aan een menselijke individualiteit. Hiervoor waren ze te abstract en primitief.

 

Onderstaand, beschikbaar, olieverf van Armando is bijzonder aangezien hij daar twee koppen heeft afgebeeld. Het doek meet 200 bij 170 cm en is op de achterzijde gesigneerd, gedateerd (1990) en voorzien van de tekst 'voor pascale'. Te bezichtigen na telefonische afspraak in Oirschot. Prijs op aanvraag.

 

In de jaren zestig en zeventig verdween de kop uit Armando's werk om aan het eind van de jaren tachtig op indrukwekkende wijze terug te keren. Hologige figuren, met tot een schreeuw of snauw opengesperde mond, door Armando ontdaan van enige individualiteit en teruggebracht tot het skelet van wat ooit een menselijk wezen was, verschenen op groot formaat op het doek. In die tijd maakte Armando eveneens zijn eerste Kopf-sculptuur, een anderhalve meter groot bronzen beeld met een ruw en ongedifferentieerd oppervlak. Deze werd vanaf 1995 gevolgd door een serie koppen. Ook hier is geen sprake van individuele kenmerken die een kop tot een portret zouden kunnen maken. Met hun slechts rudimentair aangeduide ogen, neus en mond - vaak niet meer dan holten - geven zij veeleer vorm aan verval, destructie en vergetelheid. De Kopf-sculpturen van Armando wekken de indruk gedeformeerd en gebeukt te zijn door krachten van buitenaf, als hadden zij blootgestaan aan geweld van natuur of mens.

Het kleurgebruik van de koppen wijkt af van dat van overige thema's in het werk van Armando. Waar deze meer dan veertig jaar gedomineerd werden door een palet van zwart, grijs en wit, schilderde Armando de koppen vanaf het begin veelal in monochroom geel, rood en blauw. In de meer recente koppen zet Armando het gebruik van kleur voort, nu echter in een veelheid van kleur.