Charlotte van Pallandt ( 1898-1997)

'Femie'
Gesigneerd met monogram CP, Binder gietstempel en tekst '29 nr 7 '98. Brons, 1929.
45 * 29 * 28 cm, 7/10.
Oeuvre cataloo O.C.3
Herkomst: particuliere collectie Nederland

Prijs op aanvraag. Te bezichtigen na telefonische afspraak in onze expositieruimte te Oirschot.

In het boek Charlotte van Pallandt schrijven Lambert Tegenbosch & Marian Koekkoek het volgende over het ontstaan van de twee Femie beelden;

"Femie, uit 1929 is een portretstudie. De ontstaanswijze is interessant. Charlotte van Pallandt is begonnen met een volkomen natuurgetrouwe, realistische portretweergave van haar model. Ontevreden daarmee, keerde zij terug naar het jargon dat zij bij Lhote had geleerd, en boetseerde een 'kubistische' kop. Ofschoon het kubistische idioom nogal sprekend is, vooral in het deel van de haardracht, en ofschoon men in dit driedimensionale, maar toch tamelijk lineaire beeld het onderwijs van Lhote inderdaad hoort naklinken, bij enig nader beschouwen is frappanter dan de stijl de levendigheid van het portretmatige waartoe Lhote haar inspireerde. De zeer lange neuslijn, de hoge bovenlip, de bijna niet afwijkende kin op de zuil van de hals, dat zijn details die de kop tot een ondubbelzinnig portret maken. Terwijl voor de kubistische beeldhouwkunst de opening van het volume karakteristiek is gebleken (Lipchitz en Archipenko), zozeer zelfs dat waarschijnlijk wel uit het kubisme de open ijzerplastiek is voortgekomen (Gonzalez), wordt dit beeld  Femie juist gekenmerkt door klassieke beslotenheid. De eivorm van de kop wordt minimaal doorbroken door de neus en de geopende lippen, en dan nog eens geaccentueerd door de kap van de haren. Daarentegen zijn alle vlakken- van de haren, de kraag beneden rond de hals, het gelaat- zacht afgerond: de beeldhouwkunstige vertaling van Lhotes 'passages'. Ze bereikt daardoor, dat minder de verschillende richtingen van de vlakken gaan spreken dan het bijeenbehorende van alle vlakken binnen een volume. Ook de manier waarop de vlakken worden belicht, ondergaat een eenheid scheppende verzachting: de hoge licht van de rondingen tussen de vlakken wordt geleidelijk meegedeeld aan de vlakken zelf.