Op de achterzijde gesigneerd, getiteld en gedateerd. Acryl op aluminium offsetplaat, ingelijst.
Herkomst: Particuliere collectie Breda.

Jaap de Vries was een Nederlandse schilder die afwisselend in Breda en Londen woonde en werkte. Naast schilderijen en aquarellen maakte hij ook films, foto's en sculpturen. Het menselijk lichaam en het landschap zijn een representatie van zijn ideeën over eenzaamheid, geweld en verval. Zijn gebruik van aquarel op aluminium zorgt voor een griezelige en etherische sfeer in zijn werk. Schilderen gaat voor hem over het creëren van ruimte voor de schaduwen in ons, voor de wereld van verlangens die besmet zijn door angsten.

Hij experimenteert graag met verschillende materialen en ontwikkelt voortdurend zijn eigen technieken. De ene keer snijdt hij met een stanleymes, de andere keer veegt De Vries met een warm washandje het pigment van het aluminiumoppervlak. "Door mijn imperfecte portretten creëer ik een metafoor voor de echte ervaring. Het is blijkbaar de verf zelf die wonden veroorzaakt, haar bloedvloeiende vermogen is in staat hetzelfde te doen als echt snijden, en een gezicht is nog steeds in staat om te spreken en ons te martelen met de vraag welke ervaring erachter schuilgaat, en blijkbaar kan alleen verf die kracht dragen".

Toen hij zijn aandacht verlegde van de menselijke anatomie naar de natuur, zocht hij naar een positieve tegenhanger. Zijn uitgangspunt was een saai stukje bos, met de bedoeling door middel van de weergavetechniek een intrigerend beeld te creëren. “Ik zou niet door dat bos willen lopen”, zei een collega toen hij een van de schilderijen zag. Dit was een belangrijke uitspraak voor hem: hoewel hij het drama van de afbeelding in de menselijke anatomie nodig had om zijn gewenste doel te bereiken, kon hij in deze schilderijen het geweld van de afbeelding laten zien door de afbeelding van een paar onschuldige bomen.